(මැදිරිගිරිය - චාපා මධුභාෂිණි) 
පරම්පරා දෙකක් පරණ පොරොව පණ පෙවීමට කම්මලට ආ වැඩිහිටියකු කම්මල් බාස්ටත් දෝස්මුරයක් තබා බාගෙට පණ පෙවූ පොරොව ද රැගෙන යාමේ අපූරු පුවතක් රජරට දුෂ්කර ගම්මානයකින් වාර්තා විය. 

සිද්ධිය වාර්තා වන අන්දමට මෙසේය. 

ඔහු වයස අවුරුදු 75ක් පමණ පෙනුමැති උඩුරැවුලද වවා තම පරම්පරාව ගැන අභිමානයෙන් ජීවත් වන පියෙකි. ඔහු නමින් පොඩි සිංඤෝය. 

තම පරම්පරාවෙන් ලැබුණු වස්තු අතර ඔහු පොරොවට ඉතා දැඩි ලෙස ආදරය කළේය. පොරොව කැපීම අඩු බව දැනුණු නිසා එය රැගෙන නගරය ආසන්නයේ කම්මලට පැමිණි පොඩි සිංඤෝ මාමා පොරොව කම්මලේ බාසුන්නැහැ අත තබා පොරොව හොඳට පණ පොවන මෙන් ඉල්ලා සිටියේය. 

‘මාමා පුංචි වැඩක් තියෙනවා. පොඞ්ඩක් වාඩිවෙලා ඉන්න පුළුවන්ද’ කම්මල් බාසුන්නැහැ පොඩි සිංඤෝ මාමාගෙන් විමසීය.

‘කමක් නෑ දරුවෝ, කමක් නෑ මම ඉන්නම්’. 

පැයකට පමණ පසු කම්මල් බාසුන්නැහැ පොරව අතට ගෙන උදුනේ තබා පොල් කටු අඟුරු ද දමා හොඳට රත් කළේය. 

දැන් පොරව රන් පැහැ වී ඇත. අඬුවක ආධාරයෙන් අතට ගත් කම්මල්කරු එය කිනිහිරය මත තබා තම ගෝලයාගේ ද සහායෙන් පොරව තලන්නට විය.

‘ඕක පරම්පරා ගණනක් පරණ පොරොවක්. මගේ තාත්තට ලැබිලා තියෙන්නේ එයාගේ තාත්තාගෙන්’ යැයි පොඩි සිංඤෝ මාමා කියන්නට විය. 

‘ආ ඇත්තද හොඳ පොරොවක්’ එවිට කම්මල්කරු කීවේය. පොරොව හොඳට තැලූ කම්මල්කරු එහි වැඩි කොටසක් කපන්නට කපනකටුව අතට ගත්තේය. එවිට පොඩි සිංඤෝ මාමා ‘රජෝ පොරොව කපන්න එපා’ යැයි තද ස්වරයෙන් කම්මල්කරුට අණ කළේය. 

‘එහෙම බෑ. මේ වැඩි ටික කපන්න ඕනෑ.’

‘එපා එපා පොරොව කපන්න එපා’. 

දෙදෙනා අතර කතාබහ දැන් දුරදිග ගියේය. රත් වී ගිනියම් වී තිබූ පොරොව කම්මලේ තිබූ අඬුවක ආධාරයෙන් අතට ගත් පොඩි සිංඤෝ මාමා ඉතා අපහසුවෙන් පොරව තැලීම වෙනුවෙන් දිය යුතු කුලියද නොගෙවා කම්මල්කරුට දොස් තබමින් කම්මලෙන් පිටව ගියේය. අවසානයේ කම්මල්කරුට අඬුව ද අහිමි විය.