1988 වසරේ සිට ක්‍රියාත්මක කරන ලද පළාත් සභා ක්‍රමය යටතේ, වසර ගණනාවක් පුරා විවිධ පළාත් සභා නියෝජනය කරමින් මහ ඇමතිවරුන් ගණනාවක් තේරී පත් වී ඇත. සෑම පළාතකටම තනි මහ ඇමතිවරයකු සිටීම සම්මතය වුවද, අතීතයේ දී එක් කැපී පෙනෙන ව්‍යතිරේකයක් තිබුණි.

1988 නොවැම්බර් මාසයේදී, තාවකාලිකව ඒකාබද්ධ කරන ලද උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් සඳහා මැතිවරණ එකවර පවත්වනු ලැබුණි. එවකට උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ පළමු මහ ඇමතිවරයා ලෙස තේරී පත්වූයේ ඊළාම් ජනතා විප්ලවවාදී විමුක්ති පෙරමුණේ (ඊපීආර්එල්එෆ්) අන්නමලෙයි වර්ධරාජා පෙරුමාල් ය.

කටවහරේදී පෙරුමාල් සහ වරදර් ලෙස හැඳින්වෙන වර්ධරාජා පෙරුමාල්, 1988 දෙසැම්බර් 10 සිට 1990 මාර්තු 1 දක්වා උතුරු නැගෙනහිර මහ ඇමතිවරයා ලෙස සේවය කළේය. එවකට අලුතින් පිහිටුවන ලද උතුරු නැගෙනහිර සභාවේ මහ ඇමති ධුරය පිළිගැනීමට තරම් පෙරුමාල් නිර්භීත පියවරක් ගැනීම සැබවින්ම ප්‍රශංසනීයය. මතභේදාත්මක වුවද, එකල ඔහු පෙන්නුම් කළ නායකත්ව ගුණාංග ප්‍රශංසනීය විය. ඔහු ඉතා දුෂ්කර තත්වයන් යටතේ ඉදිරියට පැමිණ පුරෝගාමී උතුරු නැගෙනහිර මහ ඇමතිවරයා බවට පත් නොවන්නට, 1987 ඉන්දු-ශ්‍රී ලංකා ගිවිසුමේ සියලු ධනාත්මක ප්‍රතිලාභ ශ්‍රී ලාංකික දෙමළ ජනතාවට හිමි නොවන්නට ඉඩ තිබුණි.

1988 දෙසැම්බර් සිට 1990 මාර්තු දක්වා පෙරුමාල් මහ ඇමති ධුරය දැරූ කාලය තරමක් දුෂ්කර එකක් විය. එක් අතකින්, දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) සංවිධානය ඔහු දෙමළ ජනතා අරමුණට ද්‍රෝහියකු ලෙස සැලකූ අතර, ඔහු ඉලක්ක කිරීමට පටන් ගත්හ. දෙමළ ජනතාවගේ එදිනෙදා ගැටලු විසඳීම සඳහා උතුරු-නැගෙනහිර සභාව ගත් සියලු උත්සාහයන් ද කොටි සංවිධානය විසින් කඩාකප්පල් කරනු ලැබුණි.

අනෙක් අතට, එවකට ඇතැම් දේශපාලක නායකයන් පෙරුමාල්ව හඳුන්වා දුන්නේ ඉන්දියානු රූකඩයක් ලෙසය. දකුණු දේශපාලන සංස්ථාපිතයේ සහ නිලධාරිවාදයේ පැත්තෙන් පෙරුමාල් සහ උතුරු-නැගෙනහිර සභාව කෙරෙහි කැපී පෙනෙන සතුරුකමක් තිබුණි. පළාත් සභා යෝජනා ක්‍රමය යටතේ අර්ථවත් බලය බෙදා හැරීමක් ලබා ගැනීමේ සියලු උත්සාහයන් අඩාළ විය.

යක්ෂයා සහ ගැඹුරු මුහුද අතර සිරවී සිටි පෙරුමාල්ට තමා වඩ වඩාත් අකාර්යක්ෂම වන බව පෙනී ගියේය. එපමණක් නොව, ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව සහ එල්ටීටීඊ ය අතර අඛණ්ඩ මිලිටරි ගැටුම උතුරු-නැගෙනහිර පළාතේ ජනතාවට දුෂ්කරතා ඇති කරමින් තිබුණේය. ප්‍රේමදාස එල්ටීටීඊ ය සමග යම් ආකාරයක ගිවිසුමකට එළැඹ ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව ඉවත් කර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටි විට, කාරණා තව තවත් උග්‍ර විය. අවසාන පියවරක් ලෙස, අදියර වශයෙන් ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව ඉවත් කර ගන්නා අතරතුර එල්ටීටීඊ යට එරෙහි වීම සඳහා පෙරුමාල් විසින් සිවිල් ස්වේච්ඡා බළකාය, නැතහොත් දෙමළ ජාතික හමුදාව කැඳවීය. එය නිෂ්ඵල උත්සාහයක් විය.

දිගින් දිගටම පීඩාවට පත් පෙරුමාල්, 1990 මාර්තු මාසයේ දිනයක, ඉන්දීය ගුවන් යානයකින් ත්‍රිකුණාමලයෙන් පිටත් විය. එසේ කිරීමට පෙර, කොළඹ බලය බෙදා හැරීම සම්බන්ධයෙන් යම් යම් කොන්දේසි සපුරාලන්නේ නොමැති නම්, දෙමළ ඊළම ප්‍රකාශයට පත් කිරීමේ ඒකපාර්ශ්වික “අභිප්‍රාය” ප්‍රකාශ කරන යෝජනාවක් උතුරු-නැගෙනහිර සභාවෙන් සම්මත කර ගැනීමටද ඔහු අමතක නොකළේය. එම යෝජනාව උතුරු නැගෙනහිර සභාව විසින් “ඒකපාර්ශ්වික දෙමළ ඊළාම් ප්‍රකාශයට පත් කිරීම” ලෙසින් අර්ථ ගැන්වූ අතර, සභාව විසුරුවා හැරීම සඳහා නිදහසට කරුණක් ලෙස එය භාවිතා කළේය. මෙය එල්ටීටීඊයේ නියෝගය පරිදි සිදුවිය.

ඒකාබද්ධ කිරීම

උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාව අක්‍රීය වුවද, එම සභාව යටතේ, විශේෂයෙන් උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් ඒකාබද්ධ කිරීමෙන් පසුව ස්ථාපිත කරන ලද පරිපාලන ව්‍යුහයන්, දිගටම පැවතුණි. ප්‍රේමදාස සහ ඔහුගෙන් පසු බලයට පත් වූ ජනාධිපතිවරු වාර්ෂිකව උතුරු-නැගෙනහිර ඒකාබද්ධ කිරීම දීර්ඝ කළහ. ප්‍රායෝගිකව, ඒකාබද්ධ කරන ලද උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාව  “පාලනය” කරනු ලැබුවේ ආණ්ඩුකාරවරයා විසිනි.

උතුරු-නැගෙනහිර ඒකාබද්ධ කිරීම සඳහා තාර්කිකත්වය පදනම් වී ඇත්තේ 1987 ජූලි 29 වැනිදා හිටපු ඉන්දීය අගමැති රජීව් ගාන්ධි සහ හිටපු ශ්‍රී ලංකා ජනාධිපති ජේ. ආර්. ජයවර්ධන විසින් අත්සන් කරන ලද ඉන්දු-ශ්‍රී ලංකා ගිවිසුම මත ය. ගිවිසුමේ 1.4 ඡේදයේ මෙසේ සඳහන් වේ: “උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් ශ්‍රී ලාංකික දෙමළ කතා කරන ජනයාගේ ඓතිහාසික වාසස්ථාන ප්‍රදේශ වූ අතර, ඔවුන් මෙතෙක් මෙම භූමියේ අනෙකුත් ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් සමග එකට ජීවත් වී ඇත.”

1988 සැප්තැම්බර් 2 සහ 8 යන දිනවල එවකට ශ්‍රී ලංකා ජනාධිපති ජේ. ආර්. ජයවර්ධන විසින් නිකුත් කරන ලද සහ 1988 සැප්තැම්බර් 9 වැනි ගැසට් කරන ලද ප්‍රකාශන දෙකක් මගින් උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් ඒකාබද්ධ කිරීම, තේරී පත් වූ එක් කවුන්සිලයක් විසින් පරිපාලනය කරනු ලබන එක් පරිපාලන ඒකකයක් බවට පත් කිරීමට හැකි විය. කලින් සඳහන් කළ පරිදි, අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරු මෙම විධිවිධාන වාර්ෂික පදනමින් දීර්ඝ කළහ.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව

කෙසේ වෙතත්, 1988 වසරේදී දිවයිනේ උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් ඒකාබද්ධ කිරීම “වලංගු නොවන” බව ශ්‍රී ලංකා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය 2006 ඔක්තෝබර් 16 වැනිදා තීන්දු කළේය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ගොනු කරන ලද මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමකට ප්‍රතිචාර වශයෙන් එම තීන්දුව ලැබුණි.

එවකට අගවිනිසුරු සරත් එන්. සිල්වා ප්‍රමුඛ නිහාල් ජයසිංහ, එන්. කේ. උදලාගම, නිමල් ගාමිණී අමරතුංග සහ රූපා ප්‍රනාන්දු යන විනිසුරුවරුන්ගෙන් සමන්විත පංච පුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ලක් විසින් මෙම තීන්දුව ලබා දෙනු ලැබුණි. පිටු 23 කින් යුත් තීන්දුවෙන් පෙන්වා දුන්නේ හදිසි නීති රෙගුලාසි යටතේ එවකට ජනාධිපති ජේ. ආර්. ජයවර්ධන විසින් මෙම ඒකාබද්ධ කිරීම සිදු කරන ලද බවයි. ඒකාබද්ධ කිරීම “ජනාධිපතිවරයාට පැවරී ඇති බලතල ඉක්මවා යාමක්” බවත්, එවැනි විෂයක් සම්බන්ධයෙන් තීරණය කිරීමට පාර්ලිමේන්තුවට පමණක් බලය ඇති බවත් අධිකරණය පෙන්වා දුන්නේය.

මැතිවරණ

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් බෙදා වෙන්කරනු ලැබුණි. 2008 සහ 2012 දී නැගෙනහිර පළාත් සභාව සඳහා මැතිවරණ වෙන වෙනම පැවැත්වුණු අතර, සිවනේසතුරෙයි චන්ද්‍රකාන්තන් 2008 මැයි සිට 2012 සැප්තැම්බර් දක්වා නැගෙනහිර මහ ඇමති ලෙස කටයුතු කළේය. නජිබ් අබ්දුල් මජීඩ් 2012 සැප්තැම්බර් සිට 2015 පෙබරවාරි දක්වා නැගෙනහිර මහ ඇමති ධුරයට පත්විය. ඔහුගෙන් පසු 2015 පෙබරවාරි මාසයේදී සයිනුලාබ්දීන් නසීර් අහමඩ් තේරී පත් වූ අතර, ඔහු 2017 සැප්තැම්බර් මාසය දක්වා එම ධුරයේ කටයුතු කළේය.

උතුරු පළාත් සභාව සඳහා මැතිවරණය පැවැත්වූයේ 2013 සැප්තැම්බර් මාසයේදීය. සී.වී. විග්නේෂ්වරන් 2013 ඔක්තෝබර් මාසයේදී උතුරේ මහ ඇමති ධුරයට පත් වූ අතර, ඔහු 2018 ඔක්තෝබර් දක්වා එම ධුරයේ කටයුතු කළේය. 2017 සිට නැගෙනහිර පළාත් සභාවට සහ 2018 සිට උතුරු පළාත් සභාවට මැතිවරණ පවත්වා නොමැත. පළාත් සභා යෝජනා ක්‍රමයේ අනාගතය සැබවින්ම විශාල ප්‍රශ්නාර්ථයකි.

උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් සභා පිළිබඳ මෙම කෙටි ඉතිහාසයේ පසුබිමට සලකා බලන විට, ඒ. වර්ධරාජා පෙරුමාල්ට උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ පළමු, අවසාන සහ එකම මහ ඇමතිවරයා වීමේ අද්විතීය විශේෂත්වය ඇති බව පැහැදිලිය. අනාගතයේදී උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභා ඒකාබද්ධ කිරීමක් සිදුවනු ඇතැයි සිතිය නොහැක. එබැවින් පෙරුමාල් ඉතිහාසයේ පළමු, අවසාන සහ එකම උතුරු-නැගෙනහිර මහ ඇමතිවරයා ලෙස ඉතිහාසයට එක්වනු ඇත.

දේශපාලන අරගලය

යාපනයේ කොඩ්ඩඩි හි උපන් අන්නමලෙයි වර්ධරාජා පෙරුමාල්, ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ ජනතාවගේ දේශපාලන අරගලයෙන් මතු වූ තවත් වර්ණවත් පෞරුෂයකි. නාමශිවාය විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය අවධියේ සිටම දැඩි දේශපාලන ක්‍රියාකාරිකයකු වූ පෙරුමාල්, 20 වැනි සියවසේ හැත්තෑව දශකයේ හිටපු අගමැතිනි සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායකගේ නායකත්වයෙන් යුත් සමඟි පෙරමුණු රජය විසින් නඩු විභාගයකින් තොරව වසර ගණනාවක් රඳවා තබා ගත් දෙමළ තරුණයන් 42 දෙනාගෙන් කෙනෙකි.

ඒ දිනවල වර්දන් ලෙසින් ප්‍රසිද්ධිට පත්ව සිටි ඔහු “තමිෂ් ඉලයිංගර් පේරවයි” (දෙමළ තරුණ සම්මේලනය) ලෙස හැඳින්වූ දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණේ (ටීයූඑල්එෆ්) තරුණ පෙරමුණේ ආරම්භක සාමාජිකයෙකි. පසුව ටීයූඑල්එෆ් ධූරාවලියේ ආධිපත්‍යවාදී පාලනයට විරෝධය පළ කරමින් තරුණ පෙරමුණෙන් කොටසක් සමගින් ඉන් කැඩී ගියේය. දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති සංවිධානය (ටීඑල්ඕ) ලෙස තමන්ව හඳුන්වා ගත් මෙම කණ්ඩායම අතර වර්දන්ද විය. ඔවුහු පීඑල්ඕ (පලස්තීන විමුක්ති සංවිධානය) අනුකරණය කරමින් තම සංවිධානය ටිඑල්ඕ ලෙස නම් කළහ. පුලෝලි බැංකු මංකොල්ලයෙන් අවධානය දිනාගත් ටීඑල්ඕ සංවිධානය වසර කිහිපයකට පසු අක්‍රිය විය.

යාපනය විශ්ව විද්‍යාලය

වර්ධරාජා පෙරුමාල් යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳ ශාස්ත්‍රවේදී (ගෞරව) උපාධියක් ලබා ඇති අතර, තිරුනෙල්වේලි සරසවියේ ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳ කථිකාචාර්යවරයකු බවටද පත්විය. විවිධ වර්ණවලින් යුත් මල් පිපෙන සටන්කාමී ව්‍යාපාර සමග ඔහු මිත්‍රශීලී සබඳතා පවත්වාගෙන ගියේය. කෙසේ වෙතත්, වර්ධරාජා පෙරුමාල්ගේ අනුකම්පාව තිබුණේ ඊපීආර්එල්එෆ් සංවිධානය සඳහා පෙරමුණක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වූ වාමාංශික ඊළාම් ශිෂ්‍ය පොදු සංගමය සමග ය. 20 වැනි සියවසේ අසූව දශකයේ මුල් භාගයේදී මඩකලපුවේ සතුරුක්කොන්ඩාන්හි පැවති රැස්වීමක් ඇමතීමෙන් පසුව ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන සිරගත කරනු ලැබුණි.

1983 ජූලි මාසයේ වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ සිදු වූ ද්විත්ව සමූලඝාතනවලින් දිවි ගලවා ගත් දෙමළ දේශපාලන සිරකරුවන් අතර පෙරුමාල් ද විය. මඩකලපුව බන්ධනාගාරයට මාරු කරන ලද දෙමළ දේශපාලන සිරකරුවන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් 1983 සැප්තැම්බර් මාසයේදී බන්ධනාගාරයෙන් පැන ගියහ.

1983 සැප්තැම්බර් මාසයේ මඩකලපු බන්ධනාගාරයෙන් පැන යාමෙන් පසු ඉන්දියාවට පලා ගිය පෙරුමාල්, චෙන්නායි හිදී ඊපීආර්එල්එෆ් සංවිධානයේ දේශපාලනයට සම්බන්ධ වූ අතර, එක් අවස්ථාවක එහි මාධ්‍ය ප්‍රකාශක ලෙසින්ද කටයුතු කළේය. 1985 දී තිම්පු නුවරදී කොළඹ රජය දෙමළ කණ්ඩායම් සමග කළ සාකච්ඡාවලදී පෙරුමාල් ඊපීආර්එල්එෆ් සංවිධානයේ නියෝජිතයකු ලෙසින් ඊට සහභාගි විය.

ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුම

1987 දී ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුම පිළිගෙන අවි ආයුධවලට සමුදීමෙන් පසු ඊපීආර්එල්එෆ් පක්ෂය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාවට පිවිසියේය. 1988 දී පළාත් සභා පිහිටුවන විට, ප්‍රමුඛ දෙමළ දේශපාලන පක්ෂයක් වන ද්‍රවිඩ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභා මැතිවරණයට තරඟ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළේය. තවත් සමහර සටන්කාමී කණ්ඩායම් ද තරග කිරීමට අකමැති වීමත් සමග, උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාව ආරම්භයක් නොවන බව පෙනෙන්නට තිබුණි.

උතුරු-නැගෙනහිර මැතිවරණ

කෙසේ වෙතත්, ඊපීආර්එල්එෆ් සහ අලුතින් පිහිටුවන ලද ඊළාම් ජාතික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විමුක්ති පෙරමුණ (ඊඑන්ඩීඑල්එෆ්) උතුරු-නැගෙනහිර මැතිවරණයට තරග කර පරිපාලනයක් පිහිටුවීමට කැමැත්තෙන් සිටියේය. ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය නැගෙනහිරින් තරග කළේය. එක්සත් ජාතික පක්ෂය අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයේ තනිවම තරග කළේය.

පළමු සහ එකම උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභා මැතිවරණය පවත්වන ලද්දේ දෝෂ සහිත තත්වයන් යටතේය. ඊපීආර්එල්එෆ් පක්ෂය ආසන 71 න් 41 ක් දිනා ගත්තේය. ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසයට ආසන 17 ක් ලැබුණි. ඊළාම් ජාතික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විමුක්ති පෙරමුණ ආසන 12 ක් ලබා ගත් අතර, එක්සත් ජාතික පක්ෂයට එක් ආසනයක් ලැබුණි. ඒ අනුව අන්නමලෙයි වර්ධරාජා පෙරුමාල් උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ පළමු මහ ඇමතිවරයා බවට පත්විය. ඔහු දෙමළ ජාතිකයන් දෙදෙනකු, මුස්ලිම් ජාතිකයකු සහ සිංහල ජාතිකයකුට අමාත්‍ය තනතුරු ලබාදී සභාවේ පරිපාලනය පිහිටුවීය. පරිපාලන ආසනය ත්‍රිකුණාමලය විය.

අශුද්ධ සන්ධානය

කෙසේ වෙතත්, දේවල් එතරම් සුබදායක නොවීය. කලින් සඳහන් කළ පරිදි, පෙරුමාල් එක් අතකින් ප්‍රේමදාස රජයේ සහ අනෙක් පැත්තෙන් එල්ටීටීඊයේ පීඩනයට ලක් විය. අවසානයේ කොළඹ රජය සහ එල්ටීටීඊය ශ්‍රී ලංකාවෙන් ඉන්දීය සාමසාධක හමුදාව පලවා හැරීම සඳහා අශුද්ධ සන්ධානයකට එළඹුණි. ඉන්දීය හමුදාව ඉවත් වීමත් සමග, ඊපීආර්එල්එෆ් සහ ඊළාම් ජාතික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විමුක්ති පෙරමුණ යන පක්ෂ ඉතා අවදානමට ලක් විය. සන්නද්ධ හමුදාවල සහාය සහ අනුබලය ලැබූ එල්ටීටීඊය විසින් ඊපීආර්එල්එෆ් සාමාජිකයන් සමූල ඝාතනය කිරීමට පටන් ගැනුණි.

මහ ඇමති පෙරුමාල්ට උතුරු-නැගෙනහිර පළාත් සභාව තුළදී මතභේදාත්මක යෝජනාව සම්මත කර ගැනීමට ඉඩ සැලැස්වූයේ මෙම තත්වයයි. එල්ටීටීඊයෙන් ජීවිතය බේරාගැනීමට සඳහා ඊපීආර්එල්එෆ් සාමාජිකයන්ගෙන් බහුතරයක් ඉන්දියාවට පලා ගියහ.

එල්ටීටීඊ ඉලක්කය

ඒ කාලයේ එල්ටීටීඊයේ අංක එකේ ඉලක්කය වූයේ වර්ධරාජා පෙරුමාල් ය. පෙරුමාල්, ඔහුගේ බිරිඳ ගෞරි සහ දියණියන් තිදෙනා ඉන්දීය රජය විසින් මුරුෂි දිවයින වෙත ගෙන යනු ලැබුණි. අනතුරුව පෙරුමාල් සහ පවුල රැගෙන යනු ලැබුවේ ඉන්දියාවේ ලක්ෂද්වීප් දූපත් වෙතය. පසුව පවුල නේපාලයේ කත්මණ්ඩු වෙත ගෙන යනු ලැබුණි. ඉන්පසු ඔවුන් මධ්‍ය ප්‍රදේශ්, රාජස්ථාන්, නවදිල්ලි සහ තමිල්නාඩු වැනි ඉන්දියාවේ තැනින් තැනට රැගෙන යනු ලැබුණි.

මෙම කාලය තුළදී පෙරුමාල්ව ඉවර කර දැමීමේ කාර්යය පවරන ලද සැක සහිත කොටි ක්‍රියාකාරීන් කිහිප දෙනකුම විවිධ කාලවලදී ඉන්දියාවේ දී ඉන්දීය බලධාරීන් විසින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුණි. 1990 ජුනි මස මුල් භාගයේදී, චෙන්නායිහිදී එල්ටීටීඊය විසින් ඊපීආර්එල්එෆ් නායක සහ මහලේකම් පද්මනාභ සහ ඊපීආර්එල්එෆ් ප්‍රබලයන් 12 දෙනෙකු අමු අමුවේ ඝාතනය කරනු ලැබුණි. 2009 මැයි මාසයේදී එල්ටීටීඊය හමුදාමය වශයෙන් පරාජය කිරීමෙන් පසු, පෙරුමාල්ට සහ ඔහුගේ පවුලට ඇති අනතුර ක්‍රමයෙන් අඩු වී ගොස් නැත්තටම නැති විය.

ඉන්දියාවට “පිටුවහල්” කර තිබූ කාලය අතරතුර, පෙරුමාල් ඔහුගේ ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳ ශාස්ත්‍රපති උපාධිය සහ ඉන්දියානු විශ්වවිද්‍යාලයකින් එල්එල්බී නීති උපාධියක් ලබා ගත්තේය.

ඊපීආර්එල්එෆ් සංවිධානය දෙකඩ වීම

මේ අතර ඔහුගේ පක්ෂය වන ඊපීආර්එල්එෆ් දෙකට බෙදී ගියේය. එක් කණ්ඩායමක නායකත්වය සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් විසින් දරන ලද අතර, අනෙක් කණ්ඩායම නාමිකව පෙරුමාල් විසින් මෙහෙයවනු ලැබුණි. කෙසේ වෙතත්, ප්‍රායෝගිකව “නාබා” කණ්ඩායමට නායකත්වය දෙනු ලැබුවේ සුබතිරන් හෙවත් රොබට් සහ ශ්‍රීතරන් හෙවත් සුගු විසිනි. මෑත කාලයේ දී පක්ෂය දෙමළ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය ලෙස නම් කරනු ලැබුණි. පෙරුමාල් මෙම පක්ෂයේ කිසිදු තනතුරක් දරන්නේ නැති අතර, හුදෙක් දේශපාලන උපදේශකයකු ලෙස කටයුතු කරයි.

ශ්‍රී ලංකා පුරවැසියෙකි

වරධරා පෙරුමාලිස් දැන් ඉන්දියාවේ තමිල්නාඩු ප්‍රාන්තයේ කොයිම්බතූර්හි පදිංචිකරුවෙකි. ශ්‍රී ලංකා දෙමළ මාධ්‍ය ප්‍රවෘත්තිවල ඔහු මෑතකදී බොහෝ සෙයින් කැපී පෙනුණි. උතුරු නැගෙනහිර හිටපු මහ ඇමතිවරයා අතීතයේ දී ශ්‍රී ලංකාවට නිතර නිතර පැමිණෙන “සංචාරකයකු” වී ඇති අතර, සමහර අවස්ථාවලදී දිගු කාලයක් පවා රැඳී සිට ඇත. දිගු කලක් දිවයිනෙන් බැහැරව සිටියද ඔහු ඇත්ත වශයෙන්ම ශ්‍රී ලංකාවේ පුරවැසියෙකි. මෙම වසරේ ජූලි මාසයේදී සිදුකළ පෙරුමාල්ගේ අවසන් ශ්‍රී ලංකා සංචාරය දින 11 ක එකක් විය.

පෙරුමාල්ගේ මෙහෙවර

එහෙත් ඉතා හොඳ හේතුවක් නිසා මෙම රැඳී සිටීම දෙමළ මාධ්‍ය තුළ විශාල ප්‍රසිද්ධියක් ලබා ගත්තේය. ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත් පාලන පද්ධතිය ආරක්ෂා කර පුනර්ජීවනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව පිළිබඳව දෙමළ දේශපාලන පක්ෂ, බුද්ධිමතුන් සහ සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම් අතර එකඟතාවක් ගොඩනැගීමේ මෙහෙවරක වර්ධරාජා පෙරුමාල් නිරත විය. ඔහු දේශපාලන නායකයන්, විද්වතුන් සහ මත සාදන්නන් කිහිප දෙනෙකු සමග පෞද්ගලිකව මෙන්ම දුරකතනයෙන්ද කතා කළේය. මෙම රැස්වීම් සඳහා දෙමළ මාධ්‍ය විශාල ප්‍රමුඛතාවක් ලබා දුන්නේය. තීරු ලිපි රචකයෝ කිහිප දෙනෙක් පෙරුමාල්ගේ උත්සාහයන් සඳහා ඉඩක් වෙන් කළහ.

පෙරුමාල් ඉන්දියාවට ආපසු පැමිණි පසු මෙම ලියුම්කරුද ඔහු හා සම්බන්ධ විය. පැය තුනහමාරක දීර්ඝ සංවාදයකදී අපි බොහෝ දේ සහ බොහෝ කරුණු ගැන කතා කළෙමු. “වර්දා” ලෙස මා හඳුන්වන ඔහු ආරම්භයේදීම පැහැදිලි කළේ නැවත ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාකාරී දේශපාලනයට පිවිසීමේ අදහසක් නොමැති බවයි. ශ්‍රී ලංකාවේ පළාත් සභා ක්‍රමය ආරක්ෂා කර සංරක්ෂණය කිරීම සඳහා ජනතා ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමට උපකාර කිරීම ඔහුගේ එකම ඉලක්කය බව ඔහු අවධාරණය කළේය. ඔහු විශ්වාස කරන්නේ “ව්‍යවස්ථාමය සහ නීතිමය විධිවිධාන පූර්ණ හා නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීම” හරහා පළාත් සභා ශක්තිමත් කිරීම වත්මන් දේශපාලන වාතාවරණය තුළ බලය බෙදා ගැනීම සඳහා ඇති එකම ප්‍රායෝගික පියවර ලෙස පවතින බවයි.

සුරේෂ්

පෙරුමාල් පැවසුවේ තම පැරැණි සගයා සහ ඊපීආර්එල්එෆ් පක්ෂයේ මහලේකම් කන්දයියා ප්‍රේමචන්ද්‍රන් හෙවත් සුරේෂ්ද හමුවූ බවයි. රැස්වීමෙන් පසු නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයක සුරේෂ්, “වත්මන් රජය අවධානය යොමු කර ඇත්තේ ස්ථාවරත්වය සහ මතභේද වළක්වා ගැනීම කෙරෙහි මිස බලය බෙදා ගැනීම කෙරෙහි නොවේ. දෙමළ පක්ෂ දැඩි ලෙස ඉදිරියට නොයන්නේ නම්, පළාත් සභා මැතිවරණ මිරිඟුවක් ලෙස පවතිනු ඇත. 13 වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන්ම ක්‍රියාත්මක කර මැතිවරණ පැවැත්වීම ඉතා වැදගත් වේ. එවිට පමණක් උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාවට ඔවුන්ගේ කටයුතු කෙරෙහි අවම පාලනයක් හෝ තබා ගත හැකි අතර, නීති විරෝධී රාජ්‍ය ආක්‍රමණයන්ට එරෙහිව ඉදිරියට යා හැකිය” යනුවෙන් පවසා තිබුණි.

මාධ්‍ය වාර්තාවලට අනුව, 13 වැනි සංශෝධනය යටතේ ලබා දී ඇති පළාත් සභා බලතල, දෙමළ ජනතාවට අර්ථවත් ලෙස පාලනයේ යෙදීමට දැනට ඇති එකම මෙවලම් බව සුරේෂ් පිළිගෙන ඇත. “අවසාන දේශපාලන විසඳුමක් ලබා ගන්නා තුරු, අප සතුව ඇති දේ භාවිත කළ යුතුයි” යැයි සුරේෂ් පැවසූ බව වාර්තා වේ.

ඉලංකෙයි තමිල් අරසුක් කච්චි සභාපති සී. වී. කේ සිවඥානම්, ඊලාම් මහජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයේ මහලේකම් ඩග්ලස් දේවානන්ද සහ සමානාත්මතා පක්ෂ නායක මුරුගේසු චන්ද්‍රකුමාර් ද හමුවූ බව පෙරුමාල් පැවසීය. ඔහු දෙමළ ඊළාම් ජනතා විමුක්ති සංවිධානයේ නායක ධර්මලිංගම් සිද්ධාර්ථන් සහ දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති සංවිධානයේ නායක සෙල්වම් අඩයික්කලනාදන් සමග ද දුරකථනයෙන් කතා කළේය. ඔහු සමහර විද්වතුන්, සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් සහ මත සාදන්නන් ද හමුවිය. පෙරුමාල් හමුවීමට කැමති වූ නමුත් මග හැරුණු එක් පුද්ගලයකු වූයේ එම්. ඒ. සුමන්තිරන් ය. වර්ධරාජා පෙරුමාල් ශ්‍රී ලංකාවේ සිටියදී ඉලංකෙයි තමිල් අරසුක් කච්චි ලේකම් සිටියේ යුරෝපයේය.

සැප්තැම්බර් මාසයේදී නැවත පැමිණීම

පෙරුමාල් පැවසුවේ ඔහුගේ ජූලි සංචාරය ඉතා කෙටි එකක් වූ බවයි. දීර්ඝ කාලයක් රැඳී සිටීම සඳහා සැප්තැම්බර් මාසයේදී ශ්‍රී ලංකාවට නැවත පැමිණෙන බව ඔහු ප්‍රකාශ කළේය. ඔහු තවත් දෙමළ දේශපාලන නායකයන් හමුවීමට සහ ඵලදායී සාකච්ඡා පැවැත්වීමට සැලසුම් කර ඇත. ප්‍රමුඛ පෙළේ විද්වතුන්, වෘත්තිකයන්, මත සම්පාදකයන් සහ සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීන් හමුවීමට ද ඔහු බලාපොරොත්තු වෙයි. පළාත් සභා සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය සහ නීතිමය විධිවිධාන පූර්ණ හා නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට සහාය දැක්වීම සඳහා මහජන ව්‍යාපාරයක් විකාශනය කිරීම පෙරුමාල්ගේ අදහසයි.

ජනතා ව්‍යාපාරයක්

එවැනි මහජන ව්‍යාපාරයක න්‍යෂ්ටිය උතුරු හා නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව වුවද, පෙරුමාල් එය හැකිතාක් පුළුල් කිරීමට අදහස් කරයි. උතුරු හා නැගෙනහිර මුස්ලිම්වරුන්ට වැඩි බලයක් බෙදා හැරීමද එකසේ වැදගත් බව ඔහු පවසයි. එපමණක් නොව, එය කඳුකර දෙමළ ජනතාවට මෙන්ම සිංහල බහුතරයක් වෙසෙන පළාත් හතේ විවිධ ප්‍රදේශවල සංකේන්ද්‍රණය වී ඇති දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනතාවට ද සීමිත ආකාරයකින් අදාළ වන අතරම ප්‍රයෝජනවත්ද වේ.

පෙරුමාල් පවසන්නේ එය සිංහල ජනතාවට ද වැදගත් බවයි. පරිධිය සමග බලය බෙදා ගැනීමේ ප්‍රශ්නය ප්‍රධාන වශයෙන් ශ්‍රී ලාංකික දෙමළ ජනතාව යෝජනා කර ඇති බැවින්, මෙම ගැටලුව බොහෝ සිංහලයන් විසින් වැරැදි ලෙස ජනවාර්ගික ගැටලුවක් ලෙස පමණක් සලකනු ලැබ තිබේ. කෙසේ වෙතත් මෙය නිවැරැදි නොවේ. බස්නාහිර පළාත සහ අනෙකුත් පළාත් අතර ආර්ථික වශයෙන් පවතින විශාල විෂමතාවය මෙන්ම කලාප අතර අසමාන සංවර්ධනය පිළිබඳ ගැටලුව විශාල වශයෙන් බලතල බෙදා හැරීමෙන් විසඳා ගත හැකිය.

එබැවින්, සැප්තැම්බර් මාසයේදී දීර්ඝ කාලයක් රැඳී සිටීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණෙන විට, මුස්ලිම් නායකයන් සහ බුද්ධිමතුන්, කඳුකර දෙමළ නායකයන්, බුද්ධිමතුන් සහ මත සාදන්නන් වෙත ප්‍රවේශ වන බව පෙරුමාල් පවසයි. සිංහල සමාජයේ ප්‍රගතිශීලී කොටස්වලට අමතරව, රජයේ සහ විරුද්ධ පක්ෂ දෙකෙහිම සිංහල දේශපාලන නායකයන් හමුවීමට ද ඔහු අදහස් කරයි.

පළාත් සභා ක්‍රමය නැවත පණ ගැන්වීම සහ ක්‍රියාත්මක කිරීම ශ්‍රී ලංකාවට ඉතා අත්‍යවශ්‍ය බව වරධරාජා පෙරුමාල් නැවත අවධාරණය කරයි. මේ මොහොතේ අවශ්‍යතාව වන්නේ ආර්ථික උන්නතියයි. සංහිඳියාව, වාර්ගික මිත්‍රත්වය සහ සමානාත්මතාව නොමැතිව ආර්ථික පුනරුදයක් කළ නොහැකි අතර, එබැවින් උපරිම බලය බෙදා හැරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. වර්තමානයේ මෙය සාක්ෂාත් කරගත හැකි මෙවලම පළාත් සභා ක්‍රමයයි. තවද පළාත් අතර බලය බෙදා ගැනීම විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ අතේ ඇති අධික බලය සංකේන්ද්‍රණය පාලනය කිරීමට හෝ යම් දුරකට සීමා කිරීමට හැකි මිනුමක් ද වේ.

ඔහුගේ සවිස්තරාත්මක සැලසුම් ගැන කතා කරන අතරතුර, පෙරුමාල් දැඩි ලෙස ප්‍රකාශ කරන්නේ තමාට නැවත දේශපාලනයට පිවිසීමේ අදහසක් නොමැති බවයි. එයට හේතුව ඔහුගේ පළාත් සභා ව්‍යාපෘතියට සියලුම දේශපාලන පක්ෂ සහ නායකයන්ගේ සහයෝගය ලබා ගැනීමට ඔහුට අවශ්‍ය වීමයි. ඒකමතික සහයෝගය ලබා ගැනීම කළ නොහැකි සිහිනයක් බව දැන ගැනීමට තරම් ඔහු යථාර්ථවාදී ය. කෙසේ වෙතත්, හැකි තරම් සහයෝගයක් ලබා ගැනීමට ඔහුට අවශ්‍ය වන අතර, ඔහු දේශපාලනයට පිවිසීම පිළිබඳ වැරදි හැඟීම, මේ සම්බන්ධයෙන් බාධාවක් වීමට ඔහුට අවශ්‍ය නැත.

සිත්ගන්නාසුලු හා තොරතුරු සහිත කතාවක්

පළාත් සභා ක්‍රමය පුනර්ජීවනය කිරීමට සහ වැඩිදියුණු කිරීමට උපකාර කිරීම සඳහා ඔහුගේ සැලසුම් පිළිබඳව පළමු, අවසාන සහ එකම උතුරු-නැගෙනහිර මහ ඇමතිවරයා සමග කතා කිරීම සිත්ගන්නාසුලු හා තොරතුරු සහිත එකක් විය. සැප්තැම්බර් මාසයේදී ඔහු ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණෙන විට ඔහු කිරීමට යෝජනා කරන දේ හරහා මට සිතීමට බොහෝ දේ ලබා දුන්නේය. කෙසේ වෙතත්, මේ අවස්ථාවේදී මම ඒවා ගැන ලිවීමෙන් වැළකී සිටිමි. සැප්තැම්බර් මාසයේදී එය දිග හැරීමට පටන් ගන්නා විට පළාත් සභා ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා ඔහුගේ ව්‍යාපාරයේ ප්‍රගතිය මෙන්ම එම සැලසුම් ගැනද මම ලියන්නෙමි. මේ අතර, ඔහුගේ ඉතා වටිනා මෙහෙවරට සියලු සාර්ථකත්වයන් ප්‍රාර්ථනා කරමි.

(***)
“ඩේලි එෆ්ටී” පුවත්පතේ පළවූ ලිපිය සිංහලට පරිවර්තනය කළේ
අනිල් කරුණාරත්න