සහන් Monday, 13 October 2014 10:30 AM

නෑසියෝ කිසිත් නැත දුක සතුටෙහි ඉන්න...එනිසයි තනිවුනේ සමගින් දුක් ගොන්න ... නැතිවුණු බොහෝ දේ ඇතිමුත් ලතවෙන්න......නිහඩව දරාගෙන යමි සසරේ ගමන....(හේ)

අර්ශා Tuesday, 14 October 2014 03:45 AM

නිකන් වහ දෙනවා කිවුවත් අපේ අය දුවලා යයි (නි)

සියාතු Tuesday, 14 October 2014 03:07 PM

නිකන් දෙන්නේ ඒ වගේ නිසයි.(හේ)

සරත් Monday, 13 October 2014 05:42 AM

ටිකක් සංවේදී කතාවක්. ඇත්තටම දුක හිතුනා. (නි)

රුවන් Monday, 13 October 2014 06:26 AM

අපේ අය නිකන් දෙයක් දෙනවනම් කුණු ගොඩක්හරි ගෙදරට ගනී.(හේ)

අජිත් Monday, 13 October 2014 02:28 PM

ඇත්තටම හරිම දුක හිතෙන කතාවක්. සහන්, ඔයාගේ කවිය හරිම ලස්සනයි. (නි)

සරත් Friday, 17 October 2014 04:29 AM

අල කනවා නම් කන්නකෝ, දේශීය අල වර්ග තියෙන්නේ ඕනෑතරම් (නි)

ලලනි Monday, 13 October 2014 08:26 AM

නිකන් දෙන හැමදේම එහෙම තමයි.(හේ)

ශාන්ති Monday, 13 October 2014 07:31 PM

කාලෙකට පසුව සහන්ගේ කවියක් දැක්කා . (නි)

රෙජි-සිඩ්නි Tuesday, 14 October 2014 12:33 AM

මේ කාන්තාවන් හැම දෙයකටම ඉක්මන් වෙනවානේ. ටිකක් හෙමින් ඔය දේවල් කළා නම් හොඳ අල හොද්දක් හදලා කරවල එක්ක බත් ටිකක් කන්න තිබුනා. (නි)