ආරි Wednesday, 31 August 2016 03:25 PM

මගේ පුද්ගලික අත්දැකිමක් අනුව කියන්නෙ. මගේ අවුරුදු 3 1/2ක් වයස දුව මාත් එක්ක ළහා උද්‍යානයකට ගිහින් සෙල්ලම් කර කර ඉද්දි එයා කුරුල්ලො වගයක් දැකලා පස්සෙන් පන්නගෙන ගිහින්. මම දැක්කෙ නැහැ. මම එයලාගෙ වතුර බෝතල් ඒවා මේවා ටික බන්කුවක් උඩින් තියලා ආපහු හැරිලා බලන විනාඩි 2ට ළමයා නැහැ. පස්සෙ විනාඩි 20ක් විතර හොයල හොයල හම්බ වුනේ මීටර් 200ක් විතර ඇතක ඉඳලා.. සෙනග පිරිලා හිටිය නිසා කොහෙ කියල බලන්නද හිතා ගන්නත් බැ. කැනඩාවෙ සෙන්ට්‍රල් ලෑන්ඩ් එකේදි වුනේ. ලෑන්ඩ් එකේම තැනින් තැන වතුර විල්. ළමයා වතුර විලකට වැටෙන්න තිබ්බා. කවුරු හරි ගෙනියන්න තිබ්බා. අන්තිමට අඬ අඬ බබා කිව්වෙ "අම්මා මගේ පස්සෙන් එයි කියල මම හිතුවා. ඇයි අවෙ නැත්තෙ කියලා". මොනවා කලත් තත්පරෙකටවත් ළමයින්ගෙන් ඇහැ අහකට ගන්න එපා ගෙදරින් පිට ඉද්දි නම්. එයලා හිතන්නෙ අපි එයලා ගැනම බලගෙන ඉන්නව කියලා. (අ)

ජයාත් Tuesday, 23 August 2016 01:21 AM

විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් විදියට මේ වගේ දේවලුත් කරන ඔබට අපේ ආචාරය! (නි)

මංජුල Tuesday, 23 August 2016 10:14 AM

මේ සංගණනය කෙසේවෙතත් හැම ළමයෙක්වම බලාගන්න දෙමාපියන් උත්සාහ කරනවා. නිතරම එයාලා ළඟ ඉන්නවා. එතකොටත් අනතුරු වෙනවා. එ්කෙන් කියන්නේ නැහැ අම්මලා ළඟ සිටි නිසා අනතුරු වුණා කියලා. ළමයි 1000 ක් අරන් අම්මල ළඟ තියලා වුණු අනතුරු ගණනයි තව ළමයි 1000 ක් අම්මලා නැතුව වුණු අනතුරු ගණනයි සසඳලා බලන්න. (නි)

ජයන්ත Tuesday, 23 August 2016 02:32 AM

ලොකු ළමයි කෙසේවෙතත් පොඩි ළමයි ළඟ ඉන්නේ නැතුව අනතුරු වුණා කියලා කොහොමටත් කවුරුවත් කියයිද? (නි)

සෙනරත් Tuesday, 23 August 2016 03:18 AM

ගොඩක් දෙමුපියන්ට අනතුරක් වෙනතුරු කිසිම ගණනක් නැහැ. වුණාට පස්සේ කෑගහලා, අඬලා දුවනවා. මේක වැඩිපුරම වෙන්නේ අම්මලා අතින්. කා එක්ක හරි කතාව දාගෙන ඉන්නවා, දරුවා ගැන මතකයක්වත් නැහැ. (නි)

එස්. ගොඩගේ Wednesday, 31 August 2016 03:14 AM

මෙ වැනි පර්යේෂණයක් කිරීම පිළිබඳ වෛද්‍ය කාර්ය මණ්ඩලයට ස්තුතියි. ජනතාවට වටිනා ප්‍රවෘත්ති, නිවැරදිව තෝරා පළ කිරීම ගැන ලංකාදීපය ට ස්තූතියි. (බ)

ප්‍රිමේෂිකා Tuesday, 23 August 2016 08:40 AM

දෙමාපියන් ළඟ සිටින විට, ළමයින් ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව දෙමාපියන් සලසනු ඇතැයි සිතීම එලෙස අනතුරු වැඩි වීමට හේතුවක් විය හැකිය. (හේ)