(නිකවැරටිය - ප්‍රියාණි මංගලිකා) 
ඔහු පිටිසර බද පෙදෙසක තරමක් වයසැති මෝඩ පහේ අයෙකි. දිනක් ඔහු අසල්වැසියකු සමඟ තම ගෙවත්තේ ගඩොල් කැපීමේ නිරත විය. 

එක දිගටම ගඩොල් කැපීමේ නිතරව සිටි අසල්වැසියාට වේලාවද නෙදැනුණි. ඔහුට කුසගින්නක් දැනෙන්නට වූයෙන් වේලාව දැනගැනීමට අවශ්‍ය විය. ඔහු සමඟ ගඩොල් කැපීමේ නිතරව සිටි මාමාට කතා කර ඔහුගේ ගෙදරට ගොස් වේලාව බලාගෙන එන ලෙස දැන්වීය. 

’මාමේ මට නම් බඩගිනියි දවල් වෙලාද දන්නේ නෑ. වෙලාව බලන් එනවද?’ යැයි ඔහු කීය. 

‘අනේ කොල්ලෝ මං වේලාව බලන්න දන් නෑනේ’ මාමා පිළිතුරු දී ඇත. 

‘කමක් නෑ මාමේ ඔරලෝසුවේ කටු තියන තැන බලන් එන්නකෝ’ යැයි අසල්වැසියා කීය. 

ඒ සැනින්ම මඩ සෝදාගත් මාමා අසල වූ තම නිවසට ගියේ තමාටද වෙලාව බැලීමේ හැකියාව ඇතැයි යන ප්‍රීතියෙනි. 

සුළු වෙලාවකින් මාමා වේලාවද බලාගෙන අසල්වැසියා සිටි ස්ථානයට පැමිණියේ වේලාව ඔහුට කියන අටියෙනි. 

‘කොල්ලෝ ලොකු කටුව උඹලගේ ගේ පැත්තට, කුඩා කටුව අපේ ගේ පැත්තට’ මාමාගේ පිළිතුරින් අසල්වැසියාට සිනාව නවතා ගැනීමට නොහැකිව ගඩොල් කැපීමද පසෙක දමා යන්නට ගියෙලු.