විජිත් Wednesday, 05 August 2020 08:54 AM

ගහට කොළට, සතාසිව්පාවට පොදුවේ පරිසරයටම ආදරය කරන, තම භූමිය විදේශිකයින්ට නොවිකුණන, තම පරපුරේ ඕනෑ එපාකම් ඉටුකරමින්, විනය රකිමින්, තරුණ පරපුරට දයාවෙන් යහ මග පෙන්වන, අල්පේච්ච ජීවිතයක් ගෙවන මෙවන් නායකයෙක් ලබන්න අපේ රටේ ආදිවාසී තරුණ තරුණියන් බොහෝ පින් කරලා ඇති..!!! එ්ත් මේ රටේ බහුතරයක් වන සිංහල, දෙමල, මුස්ලිම්, බර්ගර්, මැලේ.. අපි ඔක්කොම " පින් මදි " අය වෙන්න ඇති.. සංසාරයේ කොහේ හෝ තැනකදී අපි මහාම මහා පව් ගොඩක් කරලා ඇති.. ඒකයි අපිට තවමත් " උතුම් නායකයෙක් " නොලැබුණේ. මේ පාරවත්..? එ්ත් එය සිහිනයක්ම වේවිද? හැමදාමත්ම වගේ..

KosalaWednesday, 05 August 2020 10:44 AM

මේ ඉන්නේ ලංකාවේ නියම මිනිස්සුන්ගේ නියම නායකයා. ඔහුව පැත්තකින් තියලා අජපල්, අමන, ගොබ්බ තක්කඩි රැළක් තමන්ගේ නායකයන් ලෙස තෝරාගන්න. ඒ වගේම ... ජාති, පක්ෂ, පාට, කුල ගෝත්‍රවලට බෙදිලා, තමන්ගේ සුබසාධනයට තියෙන කෝටි දහසකට අධික මුදලක් වියදම් කරලා, කරන මේ විහිළුවලට හිනාවෙනවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ.

kamaniWednesday, 05 August 2020 12:33 PM

ඇයි දන්නේ නැහැ අනේ, ඔය කොළඹ උදවියටත් මේ වගේ උඩුකය නිර්වස්ත්‍රව, කෙටේරියක් කරේ එලවාගෙන අල්පේච්ඡව ජීවත් වෙන්නට බැරි...

krissThursday, 06 August 2020 05:35 AM

අනුන්ගේ නම් වලින් ලැජ්ජා නැතුව, තමන් නිරුවත්ව ඉන්න ගමන්, අනුන්ට එහෙම ඉන්නලු. ඔහේට මොනවා හරි ගෙදර ප්‍රශ්නයක් තියෙනවද?

kamaniThursday, 06 August 2020 11:01 AM

ක්‍රිස්, ඇයි අනේ ඔයාට ඔච්චර තරහ යන්න? මම කියන්නේ රටේ නගරබද ජීවත්වෙන උදවියත් සරම් පොජ්ජක් ඇඳගෙන, කෙටේරි පොජ්ජක් එහෙම කරේ එල්ලගෙන උදේ, හවස රාජකාරියට යනවා නම් කොච්චර සුන්දරද? හැබැයි මේ ගමන් යනකොට තමන්ගේ භාර්යාවන් එහෙම ගෙදර තියලයි යන්නේ...

සමිත සේනක අලුත්ගමගේ.Wednesday, 05 August 2020 01:44 PM

විජිත්, මේ ජනතාව සම්බන්ධයෙන් මගේ අත්දැකීමක් මෙහිදී කියන්නම් මා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනයෙන් පසු වසරක, මට ඉගැන්වූ අංශාධිපති මහාචාර්යතුමා හමුවීමට විශ්වවිද්‍යාලයේ එතුමාගේ නිල කාමරය වෙත ගියා. එහි දොරටුව අසල බුලත් කාපු රතු ටී ෂර්ටයකින් සැරසුණු එක්තරා තරුණයකු සිටියා. මම හිතුවා සේවකයෙක් කියා. ඔහු මගෙන් ඇහුවා මහත්තයා ආවේ මහාචාර්යතුමා හමුවෙන්න ද කියා... මම ඔව් කියා ඔහුගෙන් ඇහුවා ඔහු කවුද කියා... මම තමයි වැදිනායක තිසාහාමිගේ මුණුපුරා. මට තමයි දඹානේ ගුණවර්ධන කියන්නේ කියා. මං පුදුම වුණා. ඒ වන විට ඔහුගේ ලිපි මා කියවා තිබුණා. පසු කාලෙක මහියංගණයේ මඟුල් ගෙදරක අප ගියා. වැදිනායකතුමාගේ මියයාම සිදුවී තිබුණේ මේ දිනවල. අපගේ පිරිසට එයට සහභාගී වීමට ඕනෑ වුණා. එදා අපට වාහනය මග දමා පයින් බොහෝ දුර යන්න සිදුවුණා. හොඳටම මහන්සියි, බඩගිනියි. මා පැමිණි බව දැනගත් ඔහු පවත්වමින් තිබූ ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාව නවතා වහා පැමිණ අපහට රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් තිබූ ආහාර පානයෙන් සංග්‍රහ කළා. ඔන්න බලන්න ඔහුගේ තිබූ ලෙන්ගතුකම... මා මෙය සිහිපත් කලේ කලගුණ සැලකීමක් ලෙසයි. ඔහු දැන් උපාධිධාරී විදුහල්පතිවරයෙක්...

පූජා Wednesday, 05 August 2020 10:00 AM

බොරුවට නොව, හද පතුලෙන්ම පරිසරයට ආදරය කරන සැබෑ මිනිසුන් තම වර්ගයාට අයත්, සංස්කෘතික ගති ලක්‍ෂණයන්ගෙන් යුතුව දකින්නට ලැබීම භාග්‍යයකි. නුඹලාගෙත්, අපගේත් සිහිනය සිහිනයක්ම නොව සැබෑවක්ම වේවා.!!!

ravi Wednesday, 05 August 2020 11:02 AM

මේ සැරේ ඡන්දෙ දාලා තියෙන්නේ ‘කලවැද්දා‘ ලකුණට... වෙන්නැති...