අපිට සමාජෙ විවිධාකර මිනිස්සු හම්බවෙනවනෙ. කලා ලෝකයෙත් ඉන්නෙ මිනිස්සු නිසා අපට එහෙදිත් නා නා විධ මිනිසුස් මුණගැහෙනවා. ඔන්න එක්තරා රංගන ශිල්පියෙක් ඉන්නවා, ඔහුගේ වැඩේම කාටහරි බණින එක තමයි. ඒ නිසාම ඔහුව කිසිම වැඩකට සම්බන්ධ කරගන්නත් කවුරැත් කැමති නැහැ.

ඔහු එක එක කාලවලදි බණින්න කාවහරි තෝරගන්නවා.

එක කාලෙක ඔහු බණින්නෙ රූපවාහිනී නාලිකාවලට. තවත් කාලෙක බණින්නෙ ගායකයින්ට. පත්තරවලට, මාධ්‍යවේදීන්ට, ඇමෙරිකාවට, ඉන්දියාවට, සිනමාවේදීන්, නළු නිළියන්ට... බණින්න, දොස් කියන්න ඔහු විවිධ කාලවකවානු තෝරගන්නවා. ඔන්න ඔහු දැන් පටන් අරං තියෙන්නෙ මැදපෙරදිග තෙල් නිපදවන රටවල්වලට බණින්න. තැනකට ආවාම අවට ඉන්න කලාකාරයො කන් දෙක වහගන්නවා. මේ බරබරේ ඉවසන්න බැරිකමට.

ඒත් එක්තරා ගායකයෙක් මේකට නියම විසඳුමක් හොයාගත්තා

"හරි අයියා දැන් ඔයා ඔය කියන රටවල්වලට දොස් කියනවනෙ. ඔයා අද ආවෙ තිරික්කලෙන්ද? නෑනෙ. ඒ රටවල්වල හදන තෙල් ගහලානෙ ඔයා කාර් එකේ ආවෙ. ඔයා ඔය විදිහට බණිනවනම් ප්‍රතිපත්තිගරුක වෙන්න ඕනෙ හරිද?* කියලා ඔහුට කිව්වම ඔහුගේ මූණ පුංචි වෙලා රතු වුණාලු.

එදායින් පස්සෙ එයා ඉන්න තැනක කවුරු හරි "තිරික්කලෙන්ද ආවෙ?" කියලා අහපු ගමන් අර භූමිතෙල් ගඳට මිසිං වෙන ගැරඬියා වගේ මොහුත් ක්ෂණිකව මිසිං වෙලා යනවලු.