මෙය සබරගමුව පළාතේ බලංගොඩට නොදුරු එක්තරා ගමක සිදුවූ අපුරු සිදුවීමකි.
ඇය වයෝවෘද්ධ කාන්තාවකි. සිය සැමියා වසර කිහිපයකට ඉහතදී මිය ගියේය. ජීවත් වූයේත් රජයෙන් ලැබෙන පිං පඩියෙන් හා අවට ප්‍රදේශවාසීන්ගෙන් ලැබෙන උදව් උපකාර වලිනි.
දරුවන් දෙදෙනකු සිටියද ඔවුන් තම මව ගැන එතරම් සොයා බැලුවේ නැත. ඔවුහු විවාහ වී දරුමල්ලන් හදාගෙන වෙන වෙනම ජීවත් වූහ.
සැමියා ජීවත්ව සිටි සමයේ නිවස ආසන්නයේ ඉඩමක ගම්මිරිස් වගා කර තිබිණි. වයෝවෘද්ධ තත්ත්වයේ පසුවන නිසා ගස් නැග ඇයට ගම්මිරිස් කඩන්නට බැරිය.
ඒ නිසා තම වැඩිමල් දරුවාට පණිවුඩයක් යවා ගම්මිරිස් ටික කඩා දෙන ලෙසට ඉල්ලා සිටියාය.  

ඔහු  අණ්ඩ කපටියෙකි. පසුදා උදෑසන ගම්මිරිස් කැඩීමට අවශ්‍ය කවර සහ ඉනිගමක් රැගෙන ඉහත කී වත්තට පැමිණියේය. මේ දිනවල ගම්මිරිස් මිලද ඉහළ ගොස් තිබිණි.
ඔහු දවස පුරාම කවර දෙක තුනක් පිරෙන්න ගම්මිරිස් කඩා ත්‍රිරෝද රථයකින් නගරයේ ගම්මිරිස් මිලදී ගන්නා වෙළඳ සැලකට අලෙවි කර තැබෑරුමකට ගොස් හොඳ හැටි මත් පැනින් පදම් වී සවස් වනවිට තම මව පදිංචි නිවසට පැමිණියේය.
අනේ මගෙ පුතා ආවද.....? දවසෙම මහන්සි වෙන්න ඇති මව කීවේය.
ඒ අනුව තම මවට රුපියල් 850ක් දුන්නේය. මව එය ගුලි කරගෙන හැට්ටය  අස්සේ ගසා ගත්තාය.
මම යනවා අම්මේ කීයා ඔහු නිවසින් පිටව ගියේය. 
ඔහු නොපෙනී යන තුරු දෑස් නොවසා මව බලා සිටියාය.  
පදමට වෙරි වී සිටි ඔහු මිතුරන් කිහිප දෙනෙකුට කියා තිබුණේ අම්මගෙ ගම්මිරිස් කැඩිල්ලෙන් රුපියල් විසි දහසක පමණ මුදලක් ලැබුණු බවයි. 

බලංගොඩ බලංගොඩ වයි.ඒ.එස්. වීරවංශ