වරුණ Monday, 09 September 2013 12:06 PM

ධාරක ස්නේහය (දී)

නිරෝෂා Tuesday, 10 September 2013 09:06 AM

කිසා ගෝතමියට ජීවිතේ ගැන කියා දෙන්න බුදුන් වැඩ සිටියා. අම්මේ, ඔබට මේ සංසාර දුක ගැන, ජීවිතේ ගැන, කියා දෙන්න ඇති වෙන හැම දේම නැති වෙන බව කියා දෙන්න කවුද ඉන්නේ?. දරුවා රැක ගැනීමේ ඔබේ උත්සාහය මහමෙරක් තරම් අගේ කලත් දරු සෙනෙහස නිසා ඔබ බැදී ඇති භව තණ්හාව දුරු කරන්නත් සත්‍ය ඔබට පසක් කිරීමටත් කිසිවකුගේ අවධානය යොමු වේවා කියා පතනවා. (ස)

වීර Monday, 09 September 2013 06:50 PM

මේකත් හරියට බුද්ධ කාලයේ හිටපු කිසා ගෝතමියගේ කතාව වගේ.(නදී)

රූපවතී Tuesday, 10 September 2013 10:09 AM

ඇත්තටම දරුවන් පණ පිටින් මහා මඟ දමලා යන අපේ රටේ අම්මලට තවත් අම්මා කෙනෙක් දරු දුකක.. නිම් නැති අගය කියාපාන හැටි හරිම දුක්බරයි..!! අම්මේ ඔබට සත්‍ය වැටහී ..දුකින් මිදී මේ භාවයේ සංසාරය කෙලවර කර ගන්නට වාසනාව ලැබේවා ... !!! (ස)

කුමාරි Monday, 09 September 2013 01:26 PM

සියලු සංස්කාරයෝ ඇති වෙන නැති වෙන බව මව්නි ඔබට වැටහේවා !! කායික මානසික සුවය ලැබේවා !! (ස)

පාලිත Monday, 09 September 2013 01:46 PM

අනේ.............මෙයා බුදු දහම චුට්ටක්වත් දැනගෙන හිටියා නම්...... (ස)

චමත් Wednesday, 11 September 2013 10:08 PM

කොහොමද වැස්ස දවසක ජොනීට පණ ඇවිත් අම්ම ලඟට ගියොත්?(නදී)

සමන් Monday, 09 September 2013 02:30 PM

ආදර මගේ අම්මා. (ස)

ෂෙරිෆ් Monday, 09 September 2013 10:17 PM

අම්මා කිව්වොත් එක්කෙනයි බොරු නැති. (නදී)

හේමන්ත Monday, 09 September 2013 02:54 PM

කොයි අම්මත් මෙහෙම තමයි. ලෝක ධර්මයට ගරු කරලා දරුවකුගේ සිරුර ගෙදරින් ගෙන යන්න ඉඩ දුන්නත්, හැම අම්මා කෙනෙක්ම කැමති, මමියක් ලෙස හෝ තමන්ගේ දරුවා ළඟ ඉන්නවා නම්. (ස)

රන්ජනී Monday, 09 September 2013 10:54 PM

පුදුමයක්! එංගලන්තේ මිනිස්සු, විශේෂයෙන් ගැහැණු කව්රුහරි මැරුණහම ගෙටවත් ගන්නේ නැහැ.මිනිය බලන්නේවත් නැහැ. තරුණ අය මැරෙන්නෙත් කලාතුරකින්නේ.කොහොම වුණත් ඒ අම්මා ඉන්න තැනක් හොයලා අපේ පන්සලකට එක්කගෙන ගිහින් ධර්මය අවබෝධ කරලා දෙන්න තියෙන්නේ. (නි)

නිල්මිණී Monday, 09 September 2013 03:21 PM

දුක හිතෙන කතාවක්, පව් අම්මා ..... (ස)

හේමාල් Tuesday, 10 September 2013 01:10 AM

ආදර අම්මේ ..... (නි)

උදය Wednesday, 11 September 2013 05:38 PM

ආදරය වියෝව දර ගත නොහැකි වුන විට අප කව්රුත් නොයෙක් දේ කරන්න පෙළබේ (අ)

මිතුන් Tuesday, 10 September 2013 02:06 AM

ආදර කරුණා දයාගුණ සාගරය පරදයි නොමියෙන ගිනි උසුලන හද... (නි)

ජයා Monday, 09 September 2013 04:14 PM

මගේ අම්මා දැන් ඉන්නවා නම් කියලා හිතෙනවා. කොපමණ අපට ආදරේ කරන්න ඇතිද? (ස)

ටිරල් Monday, 09 September 2013 04:37 PM

දුක හිතෙන කතාව. මම ආගමක කෙනෙක් .අම්මා බුදු දහම චුට්ටක්වත් දැනගෙන හිටියා නම්? හීත් නිදහස් කරගන්ට. (ස)

කුසුම් Tuesday, 10 September 2013 07:37 AM

අම්මා වරුණේ..... අම්මා වරුණේ..... දරු වන්ගේ දුක් කදුළු දකින දා සුරලොව අත පා ඒ කදුළේ ........(අ).