අනුරාධපුර විශේෂ බී. ජී. චතුරංග 

අනුරාධපුර නගරයට යාබද ප්‍රාදේශීය සභාවක ආසනයක් ලබා ගැනීම සඳහා එක් කොට්ඨාසයක අපේක්ෂකයන් අතර පැවතියේ එකම යුද්ධයකි. කලහකාරී සිදුවීම් නොමැති වුවත් එම කොට්ඨාසය එකම පොර පිටියකි. 
විටෙක පක්ෂ කිහිපයක පිරිස් පෙරහරක් මෙන්, පෝලිමේ නිවෙස් කරා පැමිණෙමින් සිටියහ. එසේ පැමිණෙන අපේක්ෂක අපේක්‍ෂිකාවන් නිවැසියන් සමග ලෙන් ගතු වූයේ නැති නෑදෑ කම්වලින් නිවැසියන් ආමන්ත්‍රණය කරමින්ය. 
මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතු අවසන් කිරීමට දින කිහිපයකට පෙර අපේක්ෂකයෙකු, තම බිරිය සමග ගම වටා ගෙයින් ගෙට, යතුරු පැදියෙන් ගමන් කළේ පක්ෂ පාට අමතක කරමින් තමාට මනාපයක් ලබා දෙන ලෙසට ආයාචනා කරමින්ය. 

එම අපේක්ෂකයාගේ ගමේ සිටින ඥාතීන් පවා වෙනත් පක්ෂවල අපේක්ෂකයන්ට උදව් කරමින් තැන තැන කතා බස් කරන බව මුළු ගමේම මිනිස්සු පෙර සිටම දැන සිටියහ.
ගමේ එක් නිවසකට ගිය මෙම අපේක්ෂකයා සහ බිරිඳ තරුණ වයසේ දරුවන් ආමන්ත්‍රණය කරමින් කියා ඇත්තේ , පුතේ මේ පාර, පුතාලගේ මාමා ප්‍රාදේශීය සභාවට ඉල්ලනවා. ගෙදර සියලු‍ දෙනාගේ මනාපය මාමා තරග කරන අදාළ පක්ෂයට ලබා දෙන ලෙසය.දරුවන්ගේ මව නිවසේ පෙනෙන්නට නොමැති නිසා මෙම යුවළ එම දරුවන්ට පවසා ඇත්තේ ම්මගේ ඡන්දයත් මාමට දෙන්න කියාය.
“ඇයි මාමේ, ඔයා ගමේ කෙනෙක් නෙමෙයිද? දන්නේ නැද්ද අපේ අම්මා අසනීප තත්වයෙන් කාලයක් ලෙඩ ඇඳේ ඉඳලා මිය ගිහින් අවුරුද්දකටත් වැඩියි කියලා. ඒකවත් දන්නේ නැද්ද?”‍ දරුවන්ගේ එම වචන වලින් ලැජ්ජාවට පත් වූ අපේක්ෂකයා සහ බිරිඳ යතුරු පැදියට නැග එක්වරම එම නිවසින් පිටත්ව ගියහ.
මේ කතාව ගම් වැසියන් සහ ඥාතීන් අතර පැතිර ගියේ විදුලි වේගයකින්ය.