(කලවාන උපේන්ද්‍ර ප්‍රියංකර ජාතුංගම)
සංචරණ සීමා හමුවේ එහෙ මෙහෙ යන්න බඩු මල්ලක් පිහිට වී අන්තිමේදී වැඩේ අසුවී නඩු දමා ගත් පුද්ගලයකු පිළිබඳව එක්තරා ගමකින් අසන්නට ලැබුණි.

සිද්ධිය මෙසේය.  

පැවති සංචරණ සීමා හේතුවෙන් අත්‍යවශ්‍ය සේවා හැර අනෙකුත් පුද්ගලයන්ට නිකරුණේ සංචරණය කිරීම තහනම් විය. මේ හේතුවෙන්  ඉහත සඳහන් ගමේ නිතර තනි වෙරියෙන් සිටින පිරිසක් මහත් අපහසුතාවට පත්වූහ. ඔවුන් දස අතේ කල්පනා කළේ කසිප්පු මුදලාලි වෙත යා ගන්නේ කෙසේද කියාය.

 ඒ අතර එකෙකු ආච්චිගේ බෙහෙත් තුන්ඩුව ගැන සිහි කර බෙහෙත් ගේන්න ගිය ලෙස යා හැකි බව ප්‍රකාශ කළේය. එහෙත් කසිප්පු මුදලාලි සිටින ප්‍රදේශයේ ෆාමසියක් නොමැති හෙයින් එම යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප විය. 

මේ අතර එක් අයෙක් කදිම යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළේය. එනම් බඩු මල්ලක් සකසා එය රැගෙන ගොස් කසිප්පු රැගෙන නැවත පැමිණිය හැකි බවය. මේ දිනවල පොලිසිය මානුෂිකව සිතන බවද ඉන් ප්‍රයෝජන ගත හැකි බවද ඔහු පවසා තිබේ. 

”‍මචං බඩු මල්ලක් හදා ගත්තොත් කසිප්පු ගේන්න යන උන්ට ගානකට රෙන්ට් කරලා සල්ලි හොයන්නත් පුලු‍වන් තව එකෙක් යෝජනා කළේය. පසුව ඔවුන් හාල්, පොල් ඇතුළු ද්‍රව්‍ය දමා කුඩා බඩු මල්ලක් හදා සිය අවශ්‍යතාව ඉටුකර ගෙන ඇත.

මේ අතර දිනක් ගමේ මාමා කෙනකු පැමිණ බඩු මල්ල කුලියට රැගෙන කසිප්පු මුදලාලි වෙත ගොස් කසිප්පු රැගෙන පැමිණෙන අතර පොලිසියට හසුව ඇත. 

”‍කොහෙද ගියේ”‍ යැයි පොලිසිය විමසු විට ඔහු ‘අනේ සර් හාල් තුනපහ ටිකක් ගේන්න ගියා යැයි පවසා ඇත. එහෙත් හැමදාම යන එකම බඩු මල්ල ගැන සැක සිතුනු පොලිසිය ඔහුගේ මල්ල පරීක්ෂා කිරීමේදී කසිප්පු හසුව ඇත.

 ”‍ආ මේකයි එහෙනම් කාරනේ තමුසේ කසිප්පු බීලා යට ඇඳුම් එකතු කරනවා නේද”‍ යැයි පොලිසිය විමසා ඇත්තේ ඔහු අන්දුන් කුන්දුන් කරමිනි.  පොලිසිය ඔහු රැගෙන ගොස් චෝදනා කිහිපයක් යටතේ නඩු පවරා ඇත. පසුව පැමිණ බඩු මල්ල කුලියට ගත් තරුණයාගෙන් ඒ පිළිබඳව විමසද්දී ‘‘සොරි වෙන්න ඕනි අංකල් ඔර්ජිනල් බඩු පාර්සලය වෙන කෙනෙක් අරන් ගියා. ඕක ඇදුම් වගයක් දාලා කලබලේට හදපු ඒ වගේම වෙනත් පාර්සලයක්’’ යැයි තරුණයා පැවසූ විට පොලිසිය ගැන සිහිවී ඔහුට පොළව පලාගෙන යන්නට සිතුණාලු‍.