“අවුරුදු සමය ගැන කතා කළොත් මගේ කුඩා කාලයේදී අම්මා එක්ක එකතු වෙලා කිරි ඉතිරූ හැටි සහ අනෙකුත් චාරිත්ර කළ හැටි මට හොඳට මතකයි. නෑගම් ගිය හැටි, හිස තෙල් ගෑමේ චාරිත්රය කළ හැටි මතකයි. ඒ අතරින් මගේ හොඳම මතකය තියෙන්නේ අපේ මුළු පවුලම එකතු වෙලා අවුරුදු සැමරූ හැටියි. මගේ අම්මා තාත්තා නංගි මල්ලි අක්කා ඇතුළු අපි ඔක්කොම අවුරුදු සැමරුවේ ආච්චි සහ සීයලාගේ ගෙදර. ඒක තමයි මට තියෙන සොඳුරුම අවුරුදු මතකය. අද අපි විවාහ වෙලා තැන් තැන්වල ජීවත් වෙන්නේ. ඉතින් එදා ඒ කාලය අපට ආයේ කවදාවත් ලැබෙන එකක් නැහැ. පොඩි කාලයේ අවුරුදු සැමරුව විදිහට තමයි අදත් මම ආස කරන්නේ. අපේ සීයා මියගියාට පස්සේ ඒ එකතු වීම ඈත් වුණා. ආච්චිත් අසනීප තත්ත්වයේ ඉන්නේ. මගේ අප්පච්චි සහ අක්කා ඇතුළු පිරිස අවුරුද්දට මාව බලන්න එනවා. මම අවුරුද්දට තුන් වතාවක් විතර ගමේ ගිහින් එන්න යනවා.
විවාහයෙන් පසු ජීවිතය ගැන කතා කළොත් අපි දෙන්නා එකතු වී පුළුවන් විදිහට අවුරුදු සිරිත් සමරනවා. කෑම මේසය පිළියෙල කරලා ගනුදෙනු කිරීම පවා අපි දෙන්නා කරනවා. ඉතින් පවුලේ දෙදෙනෙක් හිටියත් ඒ චාරිත්ර කළ යුතුමයි කියලා තමයි මම විශ්වාස කරන්නේ. නොනගතය වේලාවට අපි අනිවාර්යයෙන්ම පන්සල් යනවා. ගෙදරින් ගිහින් අවුරුදු දහයකට විතර පස්සේ තමයි මම විවාහ වුණේ. ඒ විදිහට ගෙවන ජීවිතයේදී සුළුවෙන් හෝ අවුරුදු සමරන්න ලැබීම මට නම් සතුටක්. පිටරටක සිට අවුරුදු සමරන්න ලැබුණු පළමු අවස්ථාව මේ 2025 වසරයි. සාජා සහ අබුඩාබිවලදී මට ඒ අවස්ථාව ලැබුණා.
රංගන ශිල්පිනියක ලෙස වෙනත් රටකට ගිහින් එහි වෙසෙන ශ්රී ලාංකිකයන් වෙනුවෙන් එයාලාගේ සතුට විනෝදාස්වාදය වෙනුවෙන් මගේ සහෝදර තවත් කලා ශිල්පින් සමඟ එක්ව අපට මේ විදිහට සමරන්න ලැබීම මා ලැබූ භාග්යයක්. මගේ අම්මා තවමත් ඉන්නෙ විදෙස්ගත වෙලා. අම්මා වසර 13ක් විදෙස්ගතව හිටියත් මුලින්ම අපි ඔක්කෝමලා සුබ පතන්නේ ආශීර්වාද කරන්නේ අම්මාට. අම්මා ළඟ නැති වුණත්, අපි ළඟ අම්මා නැති අඩුවවත්, අපි නැති අඩුව අම්මාට දැනෙන්නවත් අපි ඉඩ තියලා නැහැ.
පිටරටක ජීවත් වුණත් අම්මා අවුරුදු චාරිත්ර සමරනවා. අප්පච්චිත් එහෙමයි. අපි අප්පච්චිට අලුත් අවුරුද්දට ඇඳුම්, කැවිලි, තෑගි අරන් යනවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි, මගේ අක්කාට, බබාලාට තෑගි අරන් යනවා. ඒවා කරන්නේ හරිම සතුටකින්. ඒ වගේ අවස්ථාවක් අවුරුද්දකට එන්නේ එක වතාවයි. ඒක අපි පැහැර හරින්න හොඳ නැහැ.
අවුරුදු කාලයට සහ සහභාගි වූ අවුරුදු උත්සවවලදී මම වැඩිපුරම ඇන්දේ සරම සහ හැට්ටයයි. මගේ යාළුවෙක් ඇඳුම් නිර්මාණය කරනවා. එයා තමයි මට ඒවා නිර්මාණය කරලා දුන්නේ.
දුප්පත් පොහොසත් හැමෝගෙම නිවෙස්වල අයට අවුරුද්ද සතුටින්ම සමරන්න ලැබේවා කියලා මම ප්රාර්ථනා කරනවා. නැති බැරි කෙනකුට උදව් කරලා ඒ වගේ අය එක්කත් අවුරුද්ද සමරන්න පුළුවන් නම් ඒක අපි කරන යහපත් දෙයක්. ඉතින් එහෙම නම් හැමෝටම සුබම සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා.”
සඳුන් ගමගේ
රංගන ශිල්පිනී උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලි කියනවට වඩා - තවමත් ඇයව බොහෝ ප්රේක්ෂකයන් හඳුනන්නේ “පබා” විදිහට. එදා අහිංසක පබා වූ ඇය - මේ දිනවල පුංචි තිරයේ “මාස්ටර් සර
මියෝනා යන්නෙහි තේරුම ප්රාර්ථනාවක් කියලා තමයි ඇය කියන්නෙ. මේ ලස්සන මියෝනාගෙ ගම සුන්ඳර මහනුවර. ඇයගේ පවුලේ රුව ලස්සන මියෝනා කවුද කියලා කවුරුහරි ඇයගෙන්
කලාවෙන් සුපෝෂිත රටක, ගීතය යනු - ශ්රාවකයන් ගේ මෙන්ම ප්රේක්ෂකයන් ගේ නොමඳ ගෞරවයට ආදරයට පාත්ර වූ කලා අංගයකි. එම කලාව අස්වැද්දීමට සම්මාදම් වෙන සාමාජික
බාලාංශයේ සිට සංගීතය වෙනුවෙන් කැපවී , යම් දිනෙක ප්රේක්ෂක ආදරයට පාත්ර වූ ජනප්රිය ගායිකාවක වීමේ සුන්දර සිහිනයක නිමග්නව සිටිමින්, මේ වෙන විටත් ඒ ගමන් ම
කැළුම් රන්දිම ඔහුගේ නම වෙයි. ඒත් එදා පාසලේ සිටි යාළු මිත්රයින්-හිත මිතුරන් -ඥාතීන් සහ පවුලේ උදවිය හැර බොහෝ දෙනා ඔහුව හඳුනන්නේ ‘ගැමියා’ යන නාමයෙනි. මේ ‘
මේ අක්කයි - මල්ලියි වෙසෙන්නේ ලංකාවේ නෙවෙයි, ලෝකයේ ධනවත්ව රටවල් අතරින් මුල් පෙළේ රාජ්යයක් වන ජර්මනියේ තමයි මේ දෙන්නා වෙසෙන්නෙ. ජර්මනියෙ ‘බොන්’ නුවර වා
ශ්රී ලංකාවේ විශිෂ්ටතම මට්ටමේ ජාත්යන්තර සරසවිය වූ NSBM හරිත සරසවිය ජාතියේ පහන් ටැඹ ලෙස විරුදාවලිය ලත් ලංකා බැංකුව සමග රුපියල් බිලියන 7.3ක් හෙවත් රුපියල්
රටක් දියුණු වීමට නම්, ජනතාව තුළ නිවැරදි මුල්ය සාක්ෂරතාවක් පැවතීම අනිවාර්ය වේ. එමෙන් ම මුදල් ඉතිරි කිරීම හා ආයෝජනය කිරීම පිළිබඳ දැනුම මෙන් ම අදාළ ක්ර
අසරණභාවයට පත් වැඩිහිටි පුද්ගලයන් ගේ ජීවිතවලට ආලෝකයක් ගෙන දෙන HelpAge Sri Lanka ආයතනය, HelpAge අක්ෂි රෝහල සඳහා අරමුදල් රැස් කිරීමේ අරමුණින් Symphony of Hope නමින් විශේෂ පුණ්ය ප
පොඩි කාලේ අවුරුදු සැමරූ විදියටයි අදත් කැමතිම