ලූෂන් බුලත්සිංහලයන්ගේ සුගේය පද සුරචනයෙන් ද ගුණදාස කපුගේ සහ මාලිනී බුලත්සිංහලගේ ස්වර මාධූර්යයෙන් ද ගුණදාස කපුගේ සූරීන්ගේ ස්වරාලංකාරයෙන් ද සුවිභූෂිත වූ මෙි ගීමිණ ප්‍රේමයේ උත්තරීතරත්වය මෙන්ම පරිත්‍යාගශීලීත්වය  මොනවට පැහැදිලි කරයි.

මං හින්දා ඔබෙ නෙතඟින් 
කඳුළක් හෙළන්නෙපා
මං හින්දා ඔබෙ හද තුළ
සුසුමක් නැගෙන්නෙපා
ගිවිසා ගනිමු අපි පෙම්
යුවළක් සේ කිසිදා එක් නොවෙනා

අහස් මාලිගා නැහැ ඔබ නිසා මැවී
සැක සංකා නැහැ ඔබ ගැන හිතේ රැඳී
හිමිකම් නොකියමි ඔබට මගේ කිසිදා
උරණ නොවන්නෙමි ඔබ අන්සතු වූ දා

අතැඟිලි බන්ධන නොපතමි පෙමින් බැඳී
ඔබ සිරකරලන දොරඟුලු දමනු බැරී
නෑ කුල සිරිතෙන් සැලෙනා පෙමක් නොවේ
පෙමට පෙමින් යන පෙම්ලොව මෙයයි අපේ

ගායනය: ගුණදාස කපුගේ 
මාලිනී බුලත්සිංහල
ගේයපද : ලූෂන් බුලත්සිංහල
සංගීතය : ගුණදාස කපුගේ

ලොව ඇතැම් පෙම් බැඳුම් ගොඩනැගෙන්නේ සංකේතීය ප්‍රාග්ධනයට ලෝලයෙනි.අප වසන සමාජයේ බොහෝ පෙම් බැඳුම් විවාහ බැඳුමෙන් අවසන් නො වෙි.ජරපත් ධනේශ්වර සමාජයේ ජාති,කුල,ආගම්,පන්ති භේද,ආර්ථික සතුරෝ සියලු පෙම් බැඳුම් සුනුවිසුනු කරති.මෙනයින් බලන කල අප වසන සමාජයේ තථ්‍ය ප්‍රේමය කියා දෙයක් ඇත්තේ ම නැතැයි කීම අතිශයෝක්තියක් නො වෙි.සැබෑ ප්‍රේමවන්තයෝ  උනුන්ගෙන් වෙන්වීමට රිසි නොවෙති.

 පෙම් කුසුම විකසිත කරගැනීමට උනුන් එකිනෙකා වෙහෙස මහන්සි වූව ද ධනබල,නිලබල නමැති දෙබරෝ කඩා වැදී එහි පෙති එකිනෙක කඩා බිඳ දමති.තතු එසේ වූව ද  විරුද්ධ ලිංගිකයන් දෙදෙනකු අතර මිනිස් සන්තානයේ හට ගන්නා ප්‍රේමය පරමරමණීය නො වෙි ද? ආදරවන්තයන්ට ප්‍රේමය චමත්කාරය පිරි සොඳුරු විජිතයකි.ඇතමෙක් යටකී විජිතයේ අහස් මාලිගා තනති.එහෙත් සොබාදහමෙි ද මානව සමාජයේ ද බලපාන චලන නියාමයට,විපරිණාමයට ප්‍රේමය ද ගෝචරය.විපරිණාමයට ගොදුරු නොවන කිසිවක් ලොව නැත.ඒවාට වෙනස් ඉරණමක් ප්‍රේමයට විතරක්  ඇතැයි සිතීම ද මුළාවකි.

මෙි ගීතයේ ප්‍රේමවන්තයෝ සම්‍යඥානය ඇත්තෝය.ඔවුහු ප්‍රේමයේ අයථාර්ථවත් බව හොඳින් හඳුනාගෙන උනුන් එකිනෙකා ඇසුරු කරති.ප්‍රේමය ඉදිරියේ මුසා බස් නොදොඩති.හෘදයාංගම ප්‍රේමයෙන් වෙළී මානවබන්ධුත්වයෙන්,අධිෂ්ඨානයෙන් යුතුව අනාගතයට මුහුණ දෙති.මෙි වූකලී සම්භෝග ශෘංගාරය වෙනුවෙන් ජීවත්වන අවස්ථාවාදී පෙම්වන්තයෝ ද නොවෙති.ඔවුහු ප්‍රේමයේ ආත්මාර්ථකාමී හැඟීම් පසෙකළා මානවබන්ධුත්වය පමණක් තරකර ගත්තෝය.එහෙත් මෙබඳු ප්‍රේමවන්තයෝ සුදුර්ලභයෝය.එපමණක් නොව ඔවුන්ගේ ප්‍රේමයට ගිවිසුමක් ද ඇත.ඒ වනාහි දිවිතුරු එක් නො වීමය.සාම්ප්‍රදායික  විවාහ බන්ධනයට ඔවුහු රිසි නොවෙති. අනෙකා වෙනත් කෙනකු හා සරණ ගිය ද ඔවුහු  එයින් කම්පා  නොවෙති.එකිනෙකා කෙරෙහි සැක සංකා මතුකර නොගනිති.පරිත්‍යාගශීලී වෙති.එහෙත් ඔවුහු දෙදෙනා උනුන් එකිනෙකා කෙරෙහි ඇති හෘදයාංගම මානවබන්ධුත්වය අත්නොහරින බව ද කියති.මෙි නම් අපූරු ප්‍රේම ගිවිසුමක් නො වෙි ද? ප්‍රවීණ ගේයපද රචක ලූෂන් බුලත්සිංහලයන් මෙි ගීතයෙන් උත්කර්ෂයට නංවන්නේ සැබෑ ප්‍රේමයේ පරිත්‍යාගශීලී,නිරාමිස සතුට ගැන නො වෙි ද?