මානව ශිෂ්ටාචාරයේ දියුණුතම හා බලගතුම යුගයක අපි ජීවත් වෙමු. 21 වැනි සියවස යනු විද්‍යා යුගයේ උපරිමය වෙත සේන්දු වෙමින් සිටින සියවස වෙයි. එක් අතකින් මහා තාක්ෂණික විප්ලවයකි. අනෙක් අතට මහා සන්නිවේදන විප්ලවයකි. ඒ පරිසරය තුළ දැනුම සම්බන්ධ ඒකාධිකාරය පුපුරා ගොස් තිබේ. අන්තර්ජාලයට ඇතුළු වන ඕනෑම අයකුට විශ්ව දැනුම ඇසුරු කිරීමේ හැකියාව තිබේ. එහෙයින් මේ සියවසේ ජීවත් වන ඕනෑම අයකු මේ සියවසට ගැළපෙන අංග ලක්ෂණ වලින් සමන්විත විය යුතුය. එය එසේ නොවන්නේ නම් එම ගමන කෙළවර වන්නේ මහා ඛේදවාචකවලිනි.

අප පුවත්පත ඊයේ වාර්තා කළ ප්‍රවෘත්තියකින් කියැවුණේ මීගමුව, බඩල්ගම පොලිස් වසමට අයත් ආඬිමුල්ල ප්‍රදේශයේ සෙම් රෝගය උත්සන්න වූ දස හැවිරිදි දරුවකු වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා යොමු නොකර මිථ්‍යා ඇදහිලි මත නිවසේ තබාගෙන යාච්ඤා කරමින් සිටිය දී මියගොස් ඇති බව බඩල්ගම පොලිසිය කියන බවය.

දරුවාගේ මවුපියන් දෙපළ මෑතක දී වෙනත් ආගමික නිකායක් ඇදහීමට පටන්ගෙන තිබේ. එම නිකායේ තක්කඩියන් මෙම දෙමවුපියන්ට පවසා ඇත්තේ දරුවාට ප්‍රතිකාර කළ යුතු නැති බවත්, යාච්ඤා කිරීමෙන් පමණක් දරුවා සුවපත් වන බවත්ය. මෙම දරුවා නිධන්ගත රෝගයකින් පෙළෙන්නෙකි. ඒ වෙනුවෙන් රජයේ රෝහල්වල වෛද්‍ය සායනවලට ද දරුවා රැගෙන ගොස් තිබේ. එහෙත් ආගමික නිකායේ උපදෙස්වලට අනුව එම සියලු ප්‍රතිකාර නතර කර යාච්ඤා කිරීමට පටන්ගෙන තිබෙන බව අප ප්‍රවෘත්තියෙහි සඳහන්ය.

නිසි ප්‍රතිකාර නොලැබීම නිසා දරුවා මියගිය පසුත්, යළිත් ඔහුට සිහිය ඒවි යැයි විශ්වාසයෙන් මවුපිය යුවළ නොනවත්වාම යාච්ඤා කර තිබේ. මළ සිරුර නරක්ව අවට ප්‍රදේශය පුරා දුර්ගන්ධයක් ද පැතිර ගොස් තිබේ. මේ අතර පියා පොලිසියට ගොස් දරුවා කතා බහ නොකරන බවට පැමිණිලි කර තිබේ. පොලිසියේ උපදේශය වී තිබෙන්නේ දරුවා වහා රෝහල්ගත කරන ලෙසය. පොලිස් සැරයන්වරයකු තම ජංගම දුරකතනයෙන් සුවසැරිය ගිලන් රථ සේවාව අමතා සිද්ධිය පවසා තිබේ. පොලිස් නිලධාරීන් පිරිස හා ගිලන් රථය අදාළ නිවසට ගිය විට හමුවී තිබෙන්නේ දෙදිනකට පෙර මියගොස් සිටි දරුවාගේ මෘත දේහයයි. පොලිසිය එහි යන විටත් මව හා පියා මියගිය දරුවා ඉදිරිපිට යාච්ඡා කරමින් සිට ඇති බව ද සඳහන්ය.

දුරාතීතයේ මිනිසා ඉර හා හඳ දෙවියන් යැයි ඇදහුවේය. එහෙත් මානව සමාජය ශිෂ්ටාචාරගත වී දියුණුවත්ම එම මිථ්‍යා මත බැහැර වී ගියේය. ගහ කොළ, පර්වත, දෙවියන් වහන්සේ යැයි සලකා වන්දනාමාන කිරීම ‘‘භය’’ නිසා සිදුවන්නක් බව බුදු දහමෙහි සඳහන්ය. මානව සමාජයක දියුණුවීම යන්නෙන් අර්ථවත් වන්නේ මිථ්‍යාවෙන් බැහැර වී විද්‍යාව වෙත ගමන් කිරීමය. එහෙත් නූතන සියවස ඉල්ලන දියුණුවට සමීප නොවුණු මිනිස්සු සිටිති. පෙර කී දරුවා නිරපරාදේ මරාගත් මවුපිය යුවළ අයත් වන්නේ එම නොදියුණු මිනිස් කාණ්ඩයටය.

ආගම, දහම, ඇදහිලි හා විශ්වාස සිය බඩගෝස්තරය වෙනුවෙන් ගණිකා වෘත්තියේ යොදවන්නෝ සිටිති. අහිංසක, නූගත් ජනයා ගසා කෑමට ඔවුහු ඒවා යොදා ගනිති. දහසක් ප්‍රශ්න අතර අතරමංව සිටින ඇතැමකු එබඳු මිථ්‍යාවන්වලට බිලිවීමට ඉඩ තිබේ. සමාජයේ ජීවත්වන සෑම පුරවැසියකුගෙන්ම සමාන බුද්ධියක් ප්‍රඥාවක් අපේක්ෂා කළ නොහැකිය. යථාර්ථය හඳුනා ගැනීමට අසමත් වූවෝ තම ජීවිත විනාශ කර ගනිති. ඒ සම්බන්ධ උදාහරණ ඕනෑ තරම් තිබේ.

කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලේ මනෝ වෛද්‍ය විශේෂඥ රූමි රූබන් මහතා අප පුවත්පතට ප්‍රකාශ කර තිබුණේ, මෙතරම් දියුණු යුගයක තම දරුවන්ගේ රෝගයකට බෙහෙත් නොදී දෙවියන් දරුවා සුවපත් කරනු ඇතැයි බලා සිටීම වර්තමානයේ දී සිතාගත නොහැකි තත්ත්වයක් බවය. එවන් දෙමවුපියන් සිටිනවා නම් මෙය ගල් යුගයටත් එහා ගිය යුගයක් යැයි ද වෛද්‍ය විශේෂඥවරයා අප පුවත්පතට ප්‍රකාශ කර තිබිණි.

‘‘හාස්කම්’’ සම්බන්ධ මිථ්‍යාව තුරන් කරන තුරු මෙබඳු ඛේදවාචක නතර නොවනු ඇත. මෙහිදී විශේෂ අවධානය යොමු කළ යුතු වන්නේ හාස්කම් සම්බන්ධ ව්‍යාපාර කරන තක්කඩියන් කෙරෙහිය. ඔවුහු මිනීමරුවෝ වෙති. ඔවුන්ට මේ සමාජය පාලනය කිරීමට ඉඩ දිය  යුතු නැත. මේ සම්බන්ධයෙන් ඉතා දියුණු වැඩපිළිවෙළක් ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. එයට දැනුත් කල්යල් හරිය.

(***)