ඔහු අගනුවරට ආසන්න නගරයක ත්‍රිරෝද රථ රියැදුරකු ලෙස කටයුතු කරයි. දින කිහිපයකට පෙර ඔහු තම ත්‍රිරෝද රිය කුලී ගමනක් සඳහා යෑමේ සූදානමින් සිය නැවතුම් පොළ වෙත ධාවනය කරමින් සිටියේය.
මෙම රියැදුරා එසේ ඉදිරියට යනවිට ප්‍රධාන මංසන්ධියක් අසල පාරේ අයිනක හොඳින් හැඳ පැලඳ සිටි වැදගත් මහත්මයකු සිටිනු දුටුවේය.
ඔහු ත්‍රිරෝද රථයට අත දමා නැවැත්වීය. වැදගත් පෙනුමකින් සිටි නිසා රියැදුරා තම ත්‍රිරෝද රථය ඔහු අසල නැවැත් වූ අතර එවිට හේ ත්‍රිරෝද රියැදුරුට පැවසුවේ තම දියණිය පන්තියකට ගොස් සිටින නිසා ඇය රැගෙන ඒමට යා යුතු බවය.
රියැදුරා මේ වැදගත් මහතා කිසිදු පැකිලීමකින් තොරව ඒ කුලී ගමන කැටුව යාමට තම ත්‍රිරෝද රියට නංවා ගත්තේය. කිලෝමීටර් එකකට ආසන්න දුරක් ත්‍රිරෝද රථය ගමන් කරමින් සිටිය දී මේ වැදගත් මහතා රියැදුරා අමතා මෙසේ කීය.
‘‘ඔන්න ඔය ටිකක් සෙනඟ ඉන්න තැනින් නවත්වන්න.”
රියැදුරා රථය නැවැත්වීය. වැදගත් මහතා ටිකක් කල්පනා කර” මට ඔය ෆෝන් එක පොඩ්ඩක් දෙන්න. දුවට කෝල් එකක් ගන්න ඕන.”
රියැදුරා තම ජංගම දුරකතනය ‘‘වැදගත් මහතා” අතට දුන්නේය. ඒ අතරතුර ත්‍රිරෝද රියැදුරා තම රථයේ තිබූ ජල බෝතලය ගෙන පානය කිරීමට ඒ දෙසට නැඹුරුවිය. ඔහු ජලය පානය කර ආපසු හැරී බලද්දී ‘‘වැදගත් මහතා” පෙනෙන්නට නොවීය. රියැදුරා වටපිට හැම තැනම සෙව්වත් ‘‘වැදගත් මහතා” සෙනඟ අතරින් තම ජංගම දුරකතනයත් රැගෙන හොරෙන් ම මාරුවී ගොස් ඇති බව අවබෝධ කර ගත්තේය.
අනුරාධපුර - චන්ද්‍රදා මලවලරආරච්චි
