ප්රදේශයේ ගොවීන්ගේ කෘෂි නිෂ්පාදන එකතු කර තොග වෙළෙඳුන්ට ලබාදී කොමිස් මුදලක් ලබාගෙන ජීවත් වන ඔහු සමාජයට පෙන්වන්නේ මහා පරිමාණ තොග වෙළන්දකු ලෙසය.
එම තත්ත්වය තම හිතවතුන්ට, අසල්වැසියන්ට ඒත්තු ගැන්වීම සඳහා තමා අත ඇති මුදල් අතපය දිගහැර වියදම් කරයි. නමුත් මේ වියදම් කරන්නේ පිට පළාත්වල ලොකු ව්යාපාරිකයන්ගේ මුදල් බව ඔහුට හැඟීමක් නැත.
තමා හොඳ සල්ලිකාරයකු බව පෙන්වීමට දානමාන කටයුතුවලදී ද අතදිගහැර වියදම් කළේය. ඒ නිසාම ගමේ පොඩි පොඩි උත්සව අවස්ථාවලදී ඔහුද ආරාධිත අමුත්තෙකි. මිතුරන් අතර මත්පැන් සාදවලදී මුදල් වියදම් කිරීමට පෙරමුණ ගත්තේ ද ඔහුය.
මෙම තත්ත්වය දිගින් දිගටම සිදුවීමෙන් ඔහු ආර්ථික දුෂ්කරතාවට ලක් වූයේ පිට වෙළඳුන්ටද විශාල ලෙස ණය වීම නිසාය. සිය ජංගම දුරකතනයේ බිල ගෙවා ගැනීමට හෝ නොහැකිව එය ද විසන්ධි කළේය.
”මචං උඹෙ ෆෝන් එක ඩිස්කනෙක්ට් කරල මොකද? බිලවත් ගෙවා ගන්න බැරි වුණාද?” සිය මිතුරන් එක් වූ අවස්ථාවක එක් මිතුරෙක් විමසුවේය.
”පිස්සුද බං..... ගමේ ගිය වෙලාවෙ ඒ්ක අමතක වුණා. ෆෝන් එක ඕෆ් කරල ඇත්තෙ. ඒකයි වැඩ නැත්තෙ” ඔහු බොරුවක් ගෙතුවේය.
”ඒක වෙන්න බෑ..... කෝල් ගත්තම කියන්නෙ ඔබ ඇමතූ අංකය තාවකාලිකව විසන්ධි කරල කියලනේ.....”
”ඈ..... කෝ බලන්න....” සිය මිතුරාගේ දුරකතනය ගෙන තම අංකයට ඇමතුමක් ගෙන සවන් දෙද්දී මිතුරා කී හඬ පටය ඒ අයුරින්ම විකාශය විය.
”ඔය ඉලව්ව හැම මිනිහටම කියන්න ඕන නෑනේ. මම බිල ගෙවනවනේ......” උන් හිටිතැන පවා අමතක වූ ඔහුට ඉබේම කියවෙද්දී මිතුරන් කොක් හඬලා සිනා සුණේ මිතුරාගේ බොරුව අතේ පත්තුවීම නිසාය.
