දකුණු පළාතේ එක්තරා රජයේ කාර්යාලයක ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීන්ගේ මුල්පුටුවක ඉඳගැනීමට නිලධාරීන් හතර පස් දෙනෙක් මාන බලමින් සිටිනවාලු. මේ දිනවල එම කාර්යාලයේ කම්කරුවන්ගේ රාජකාරි පවා එම නිලධාරීන් ස්වේච්චාවෙන්ම පැන පැන කරනවාලු.

ඔය අතරේ මව් කාර්යාලයේ මැදිහත්වීමෙන් ප්‍රදේශයේ පන්සලකදී ජනතා ගැටලු විසඳීමට ජංගම සේවයක් පැවැත්වීමට සූදානම් වෙමින් තිබුණාලු. ජංගම සේවයට අවශ්‍ය පහසුකම් සූදානම් කිරීමට ආයතන ප්‍රධානියාද යෝජිත ස්ථානයේ සිට අවශ්‍ය උපදෙස් දෙමින් සිටියේය.

“තව මේස ටිකක් ඕනෑ වෙනවා. අපි.... කාර්යාලයෙන් මේස කිහිපයක් ගෙනඑමු” උසස්වීමට අපේක්ෂාවෙන් සිටි ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීහු දෙදෙනෙක් ඒ කටයුත්ත භාරගත්හ. මව් කාර්යාලයේ තිබූ කාර්යාල මේස 28ක් ඔවුන් වාහනයකට පටවාගෙන ජංගම සේවා භූමියට ඇවිත් ගණන් කළවිට තිබුණේ මේස 27යිලු. එක් මේසයක් මගදී වාහනයෙන් වැටෙන්නට ඇතැයි සිතු නිලධාරීහු දෙදෙනා වාහනයෙන් ආපසු යමින් මග තොට හමුවන අයගෙන් මේසය පිළිබඳ තොරතුරු විමසූහ.

මාර්ගය අසළ කුඹුරක මේසයක් තිබී කිසියම් අයෙකු එය නිවෙසට ගෙනගිය බව ඔවුන්ට දැනගන්නට ලැබිණි. එම නිවසට ගිය නිලධාරින්ට මේසය දීමට අකමැත්ත දැක්වූ ගැමියා මේසය අහිමිවීමෙන් දෙදෙනාගේම රැකියාව අනතුරේ බව පවසා බැගෑපත් වූ පසු එය ඔවුන්ට දුන්නේය. වැඩි ලකුණු ලබාගැනීමට දඟලා ලකුණු කපාගත් එම නිලධාරීන් දෙදෙනා ජංගම සේවය අවසන් වනතුරු දැකගන්නටවත් සිටියේ නැතිලු.

(ඌරගස්මංහන්දිය බී. ජී. අමරසිංහ)