පිටිගල Wednesday, 24 September 2014 06:13 PM

ඔය වගේම සංවේදී සිද්ධි මිනිස් සමාජයේදීත් කොච්චර දකින්න පුලුවන්ද? (නි)

ක්‍රිෂාන් Thursday, 25 September 2014 06:19 AM

ෂහ් මම හිටියනම් බේරන්නවත් තිබුණ. (අ)

රජින්ද Tuesday, 23 September 2014 06:27 PM

අයියෝ... පව් අහිංසක රයිනෝ. කැලේ දේවල් කියල මේවා දිහා බලාගෙන ෆොටෝ ගහපු එක හොදයි. ඒත් ඉතින් කොහොම බේරන්නද?. (නදී)

රූපවතී Tuesday, 23 September 2014 07:08 PM

අනේ පව්! ඒ රයිනෝ අම්මාගේ ආත්මයට යහපතක්ම වේවා! මතු උපදින ආත්මයක මෙවන් අකල් මරණයකට ගොදුරු නොවේවා! (නි)

සෙනරත් Tuesday, 23 September 2014 07:11 PM

කොතන වුණත් නැත මරු හට බාධා.... (නි)

මනෝජ් Friday, 26 September 2014 06:46 PM

හරිම දුකයි අම්මා කෙනෙකුට සිදුවූ දේට (නි)

පිටබැද්දර ජයා Wednesday, 24 September 2014 01:53 PM

කොයි අපායෙත් කෙලිය ඔහොම තමා හයිය හත්තිය තියෙන එකා දිනුම් (නදී)

ඉන්දු මෙල්බෙර්න් Wednesday, 24 September 2014 02:23 AM

අම්මව දාල පැටිය යන හැටි දැක්කම කඳුළු එනවා. මොනවා කරන්නද , මේ තමයි ස්වභාව ධර්මය. (නදී)

මල්කි Wednesday, 24 September 2014 04:32 AM

අහිංසක සතුන්ට මෙහෙම දෙයක් උනාම දැනෙන දුක දරන්න අපහස්‍ුයි. (ස)

නල Wednesday, 24 September 2014 04:46 AM

තිරිසන් අපාය අවබෝධ කර ගන්න මිතුරනේ...(දී)

විධුෂක Wednesday, 24 September 2014 05:40 PM

කැලෑවට ආවේණික වූ "න්‍යාය" නැවත වරක් ක්‍රියාත්මක වූ මොහොතකි. (නි)

විමල් Wednesday, 24 September 2014 05:40 PM

ලොකු සටනක් (දී)

විධුෂක Wednesday, 24 September 2014 05:43 PM

කැලෑවට ආවේනික වූ "මත්ස්‍ය න්‍යායය" නැවත වරක් ක්‍රියාත්මක වූ මොහොතකි. (දී)

අමිල Wednesday, 24 September 2014 05:36 AM

හැම අම්මා කෙනෙක්ම එහෙම තමා. එකනේ "අම්මා බුදු වේවා" කියන්නේ. තත්තා කෙනෙකුට එහෙම අහගන්න බෑනේ කවදාවත්ම. (දිල්)