වේදිකාව, ටෙලිනාට්‍යය මෙන්ම සිනමාව තුළින් ප්‍රේක්ෂකයන් අතර තම අනන්‍යතාව තහවුරු කරගත් ඇය ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පිනී දුලීකා මාරපනය. ඇය වර්තමාන ටෙලිනාට්‍ය කලාව ගැන සහ ඊට යොමුවන අය ගැන දැක්වූයේ මෙවන් අදහසකි.

“පිටපතක් කලින් ලැබෙන්නෙ නෑ. ඒ ශිල්පියාට ඒ තිරපිටපත ගැන හැදෑරීමට අවස්ථාවක් ලැබෙන්නෙ නැහැ. ඉස්සර ටෙලිනාට්‍යයක් කරන කොට තිරපිටපත ශිල්පියාට ලබාදෙන්නෙ මාස දෙක තුනකට පෙර. එවිට පිටපත ගැන අධ්‍යයනය කරන්න අවස්ථාව ලැබෙනවා. එහෙම අවස්ථාවක් දැන් ඉන්න අයට ලැබෙන්නෙ නැහැ. හැබැයි ඒක එහෙම කරන්න පුළුවන්. ඒක නොකරන එකයි ප්‍රශ්නය. දැන් මුදලට ලොකු ඉඩක් දීලා තියනවා. ඉස්සර තරම් මුදලක් වර්තමානයේ ටෙලිනාට්‍යය කරද්දි ලැබෙන්නෙ නැහැ. හැබැයි ඒ ලැබෙන මුදල දෙගුණ තෙගුණ කරගැනීම සඳහා හැමදෙනාම හැල්මෙ දුවන තත්ත්වයක් තමයි දකින්න තියෙන්නෙ.

තමන්ගෙ අවශ්‍යතාව තිබෙනවනම් රංගනය ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. ස්වයං අධ්‍ය‍යනය කළ හැකියි. විශ්වවිද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග කලාව කියලා විෂයක් තියෙනවා. ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පීන්, ශිල්පිනියන් පවත්වන පාඨමාලා තිබෙනවා. ඒ තුළින් අධ්‍යයනය ලැබිය හැකියි. එහෙමත් නැත්නම් අපිට අවශ්‍යනම් පරිණත පුද්ගලයෙක් සම්බන්ධ කරගෙන මේ ගැන දැනුම ලබාගන්න හැකියාව තිබෙනවා. මහේන්ද්‍ර පෙරේරා, කෞශල්‍යයා වගේම අයිරාංගනි සේරසිංහ මහත්මියත් ඉන්නවා. ඔවුන් මේ සඳහා දායක කරගත හැකියි. ඔවුන්ගෙන් වැඩක් ගන්නෙ නැහැ. නාට්‍යයකට දායක කර ගන්නවා පමණයි. එක්කෝ එවැනි මිනිසුන්ගෙන් වැඩගන්න මොකක්දෝ උද්දච්චකමක් තිබෙනවා. එහෙම නැත්නම් අපිට වෙලාවක් නැහැ.

අධ්‍යයනය කියන කාරණාව ගොඩක් අය අත්හැරලා තියෙන්නේ. ලෝක සිනමාව ගත්තත්, රංගනය සුවිශේෂ වූ ලෝක සිනමාවේ මහ දැවැන්ත නිර්මාණ තිබෙනවා. එවගේ නිර්මාණවත් බලන්නෙ නැහැ. ඒවා බලලා ඒ ගැන සාකච්ඡා කරන්නෙ නැහැ. ඒක නොකරන ප්‍රශ්නයක් නේද තියෙන්නේ. ඉස්සර ගාමිණී ෆොන්සේකා ගත්තත්, කැමරාවට දාලා තියෙන ලෙන්ස් එක පවා දන්නවා. ඒ දැනුම ඔහුට පමණක් නෙමෙයි, එකල බහුතරයකට තිබුණා. අද බොහෝ අය තමන් රංගනයේ යෙදෙන රූප රාමුවේ වර්ගඵලය කොච්චරක්ද කියන්න දන්නේ නැහැ.

නිදුක් මදුෂික