'නිහඬ නුවරක හුදකලාවක' ලිපියේ දෙවන කොටස...
ජනවාරි 26 - අපි අපේ ම හඬට සවන් දෙමින්
වූහාන් නගරයේ විතරක් නෙමෙයි මිනිස්සු අතරත් කතාබහ නතරවෙලා.
වයිරසය නිසා නගරයේ සංචාරය කරන්නෙපා කියලා රජය දැනුම්දුන් පළවෙනි දවසෙදි මට සමාජ මාධ්යවලට කිසිවක් ලියාගන්න බැරිවුණා. ඒවෙද්දි අන්තර්ජාල වාරණය කරලයි තිබුණේ. අඩුම තරමේ ‘වීචැට්’ වලින්වත් මට මගේ අදහසක් පළකරන්න බැරිවුණා. චීනය අන්තර්ජාල වාරණය පටන් අරන් ගොඩක් කල්. ඒත් මේ මොහාතෙදි ඒ දේ දැනුණෙ බොහොම නපුරු දෙයක් හැටියටයි.
මනුස්සයෙක්ගේ මුළු ජීවිතය ම උඩු යටිකුරු වුණාම, ආයෙමත් ඒක සාමාන්ය මට්ටමට රැගෙන එන එක අභියෝගයක්. මම හැම උදෑසනකම අමතක නොකර ශාරීරික අභ්යාසවල යෙදුණු බව ඇත්ත. ඒත් මගෙ හිතේ තිබුණෙ ඒක නෙමෙයි, නොපැහැදිලි සංකීර්ණ අදහස් ගොඩක් විතරයි.
මම අදත් පාරට බැහැලා ටිකක් එහා මෙහා ඇවිදින්න හිතුවා. එහෙම යද්දි පාර දිගට හමුවෙන මිනිස්සු එකින් එක ගණන් කරන්න පටන්ගත්තා. නිවාස සංකීර්ණයේ ඉඳන් නූඩ්ල්ස් වෙළඳසැල වෙනකම් මීටර් 500ක් දුරකට මට මුණගැහුනෙ 8දෙනායි.
ආයිමත් නිවාස සංකීර්ණයට යන්න හිතන්නවත් මට ඕනෙ වුණේ නැහැ. මං ආස කළේ එළියට බැහැලා තවදුරටත් මේ ගැන හොයාබලන්නයි. මම වූහාන්වලට ඇවිත් තවම මාස දෙකයි. ඒනිසා මේ නගරයේ ගොඩක් යාලුවො මට හිටියෙ නැහැ. මම තවම නගරය ගැනවත් හරියට දන්නෙ නැහැ.
අද මිනිස්සු 100දෙනෙක් විතර මගේ අවට ඉන්නවා මම දැක්කා. මම මීට වඩා මාව සවිමත් කරගන්න ඕනේ කියලා මම දන්නවා. සියලු විලංගු බිඳින්න ඕනෙ.
වයිසරයෙන් මිදිලා නගරය පණගැහෙනකම් හැමෝම බලාපොරොත්තු සහගතව බලාගෙන ඉන්නවා. මින් ඉදිරි කාලෙකදි මට පුලුවන්වේවි යහලුවන් මුණගැහිලා ටිකක් කතා කර කර ඉන්න.
රෑ 8.00ට විතර මිනිස්සු නිවෙස්වල කවුළුවලින් පිටතට හයියෙන් කෑගහනවා මට ඇහුණා.
‘වූහාන්- ඉදිරියටම යමු!’
‘වූහාන්- ඉදිරියටම යමු!’
ඒ වචන මන්තරයක් වාගේ පටන් අරගෙන, ලොකු හඬක් බවට පත්වෙමින් හැමපැත්තෙන් ම ඇහෙන්න ගත්තා. ඒ වෙනකොටත් මිනිසුන්ගේ ආත්ම විශ්වාසය ගොඩනංවන්න ඒ වචන ලොකු දෙයක් කරමින් හිටියා.
ජනවාරි 28- අන්තිමේදී හිරුකිරණක්
වයිරසය නිසා ඇති වුණු කලබලය මිනිස්සු අතර කූඤ්ඤක් ගැහුවා වගේ හරහට හිටලයි තිබුණේ.
නගර ගණනාවක මිනිස්සු හිටියේ මුඛ ආවරණ පැළඳගෙන. ඔවුන්ට එහෙම ඉන්නයි උපදෙස් දී තිබුණේ.
ආවරණ පළඳින්නේ නැතිව පොදු ප්රවාහන සේවාවල ගිය මිනිස්සු කිහිපදෙනෙක්ව ම ඒවායින් එළියට ඇදලා දාලා ලු. මම දන්නෙ නැහැ ඇයි ඔවුන් ආවරණ පළඳින්නෙ නැතුව එහෙම ගියේ කියලා. සමහරවිට ඒ අයට මිලදීගන්න බැරිවෙන්නැති. නැතිනම් ඒ අය ආවරණ නැතිව නොයායුතුයි කියලා තියෙන දැන්වීම් ගැන දන්නෙ නැතුව ඇති. ඒ කොහොම වුණත් අවම වශයෙන් බාහිර ලෝකයේ සැරිසරන්න ඔවුන්ට තියෙන අයිතිය අහිමි වෙලා නැහැ.
සමහර මිනිස්සු තමන් හිටපු නිවාසවල දොරගුළුවලට මුද්රා තියලා. ඔවුන් ම කැමැත්තෙන් එක්තරා නිරෝධායන කාලයක් ගතකරමින් හිටියා.
හුබෙයි ප්රාන්තයේ මිනිසුන්ව ඔවුන්ගේ නිවාසවලින් පිටතට එලවලා. යන්න තැනක් නැතිව ඔවුන් අසරණව බලාහිටියා. ඇතැම් අය හුබෙයිවලින් ආව ඒ පිරිසට නවාතැන් පහසුකම් දෙන්න තරම් පරිත්යාගශීලී වුණා.
චීනවැසියන්ව නිවාසවල රඳවගන්න තරම් මානසිකත්වය ගොඩනංවන්න ආණ්ඩුවට අවශ්ය නම්, ඒ වෙනුවෙන් ඇතිතරම් ක්රම තිබුණා. ඔවුන්ට පුලුවන් හැම පුරවැසියෙකුට ම මුඛ ආවරණය බැගින් දෙන්න. අඩු තරමින් නිවාසවලට ම වෙලා ඉන්න මිනිසුන්ට යම් කිසි දිරි දීමනාවක් කරන්නවත්.
දවස් ගාණකට පස්සෙ අන්තිමේදී හිරු කිරණ වැටෙන්න ගත්තෙ, මගෙ හිතේ තියෙන දේවල් එළියට ගලන්නා වගේ. මං හිටපු නිවාස සංකීර්ණයේ මිනිස්සු බොහෝදෙනෙක් රැඳී ඉන්නවා මම දැක්කා. සමාජ සේවකයො කිහිපදෙනෙකුත්. ඔවුන් අනේවාසික මිනිසුන්ගේ උෂ්ණත්වය පරීක්ෂා කරමින් හිටියේ.
මුළු නගරය ම තිබුණෙ දැඩි බරකින් හෙම්බත් වෙලා. නගරයක් මේ වගේ තත්වයක තියෙද්දි, මිනිසුන් අතර බැඳීම්, විශ්වාසය ගොඩනංවන එක අමාරු දෙයක්.
මේ දේවල් පත්තියං වෙලා ම, මම හිටියෙ හැමදෙයක් ගැනම සැලකිල්ලෙන්. ජීවිතේ ආරක්ෂාකරගන්න එක ගැන මගේ කාංසාව හෙමින් හෙමින් අතුරුදන් වෙමින් තිබුණා.
වූහාන්වල ඉන්න මිනිස්සු එක්ක මම බැඳීම් ගොඩනගාන්නෙ නැතිව නගරයේ ඇවිදින එක කිසිම තේරුමක් නැති දෙයක්. සමාජයේ කොටස්කරුවෙක් වීම හරිම වැදගත්. හැම කෙනෙක්ම සමාජය ඇතුළෙ තමන්ට හිමි භූමිකාව හොයාගන්න ඕනෙ. ඒවගේම තවත් කෙනෙකුගේ ජීවිතය අරුත්බර කරන්න උත්සාහගන්න ඕනෙ.
මේ හුදකලා වූහාන් නගරයේ, මමත් මගේ භූමිකාව හොයාගෙන යන්න ඕනෙ.
මතු සම්බන්ධයි
ඩිල්ෂානි චතුරිකා දාබරේ
(ලිපියේ පළමු කොටස සඳහා - නිහඬ නුවරක හුදකලාවක වෙත පිවිසෙන්න )
සිංහල හින්දු අලුත් අවුරුදු උත්සව හේතුවෙන් රටේ දේශපාලන ක්ෂේත්රයේ යම් ආකාරයක නිශ්ශබ්දතාවක් තිබෙන බව පැහැදිලිය. එහෙත් මැයි 01 වෙනිදාට පැවැත්වෙන දේශපාල
ආගන්තුක සත්කාරයට ළැදි සිනාවෙන් මුව සරසාගත් මිනිසුන් සිටින රටක් ලෙස අප රටට ජාත්යන්තරය තුළ ඉහළ පිළිගැනීමක් විය. අප රට සංචාරක පාරාදීසයක් බවට පත් වූයේ සො
රටේ පවත්නා ආර්ථික අර්බුදය මෙරට අධ්යාපනයට ද බලපා ඇතැයි මෑත කාලයේ වඩාත් විමසීමට ලක් වූ කාරණයකි. එහෙත් මෙය පුළුල්ව සහ ගැඹුරින් සාකච්ජාවට ලක් විය යුතු එක
අනුබුදු මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ වැඩම කළ ඓතිහාසික මිහින්තලාව මෑතක සිට ආන්දෝලනාත්මක පුවත් මවන ස්ථානයක් බවට පත්ව තිබේ. එක් වරක් විදුලිය බිල නොගෙවීම නිසා ම
ජාතියේ මහා සංස්කෘතික මංගල්යය ලෙස සැළකෙන සිංහල හා හින්දු අලුත් අවුරුද්ද උත්කර්ෂවත් ලෙස පැවැත්වීමට හැකි වී ඇති බව පසුගිය දිනවල මහජනතාවගේ විවිධ ක්රිය
දේශපාලනය “ගරු සේවයක්” බවට පත්ව තිබූ යුගයක් අතීතයේ තිබිණි. උපයා ගෙන තිබූ වත්කම්ද මහජන සේවයට කැප කළ එම ගරු කටයුතු මහජන නියෝජිතයා සරල අල්පේච්ඡ ජීවිතයක් ග
ස්වභාවික ශාකසාර අඩංගු ආයුර්වේදයේ විශිෂ්ඨත්වය රැඳි personal care සහ රූපලාවණ්ය නිෂ්පාදන පෙළක් සමග ලොව පුරා ජනතා විශ්වාසයට පාත්ර වූ දැවැන්ත සමාගමක් වන Himalaya Wellness
ආදරය යනු සියලු සීමාවන් ඉක්මවා යන විශ්වීය සංකල්පයකී. එයට හදවත් එකතු කිරීමේ අසීමිත බලයක් ඇත.සැබෑ ප්රේමයක් නිරන්තරයෙන් සියුම් ලෙස අප ආත්මයන් ස්පර්ෂ කරම
ශ්රී ලංකා ප්රමිති ආයතනය (SLSI) විසින් සංවිධානය කරන ලද, ශ්රී ලංකා ජාතික තත්ත්ව සම්මාන උළෙල (SLNQA) 2022 හි ඉහළ ගුණාත්මකභාවය වෙනුවෙන් වූ කැපවීම ඇගයෙමින් හලාල් ප්
වූහාන් නුවරුන්ගේ ළසෝව
ඩී.එන්.සී.එන්.තිලකරත්න Sunday, 09 February 2020 11:28 AM
හරිම කණගාටුදායක සිද්ධියක්... ඇය නොකීවාට ඔවුන්ව අත්හැරදා ඇති බව මට දැනෙනවා. මට මතකයි මොරගහකන්ද ව්යාපෘතියේ පස් කන්දකට යටවෙලා චීන ජාතිකයින් පිරිසක් මිය ගියා... චීනයේ ඔවුන්ගේ සිරුරු චීනෙට ගෙන්නාගැනීම ප්රතික්ෂේප කළා. ඒ තවදුරටත් ඔවුන්ගෙන් වැඩක් නැති නිසා... පම්පෝරි නැති වුණාට අපි චීනෙට ගිහින් අපේ ළමයින් අරගෙන ආවා. ඇත්තටම මට නම් දැනෙනවා චීනේ මිනිස්සු අසරණ වෙලා කියලා. මරණ ගණන 800ගාණක් නම් මිලියන ගාණක් ජනගහනය ඉන්න අපේ ලංකාව තරම් ලොකු වූහාන් ඇයි වහලා. මේ මිනිස්සුන්ට කන්න තියෙනවද, අතේ සල්ලි තියෙනවද, කඩවල්වල බඩු තියෙනවද, මේ දෙවල්වලට උත්තර හීන් සීරුවෙන් ලෙස්සලා ගිහින්. මට හිතෙන විදියට අපි කවුරුත් ඇත්ත දන්නේ නෑ. මොකද චීනේ කියන්නේ මිනිස්සුන්ගේ හැඟීම් පවා පාලනය කරන රටක්. සමහරු සමාජවාදය ගැන හීන මැව්වට සමාජවාදී පාලනයක ඇත්ත තත්වේ දන්නේ ඒක විඳින මිනිස්සු විතරයි. මොනවා වුණත් දුප්පත් නිර්ධන පංතියේ මිනිස්සුන්ට අන්තිමට ඉතිරි වෙන්නේ කණගාටුවයි, මරණයයි විතරයි.
lankaSunday, 09 February 2020 05:33 PM
හෙලෝ තිලකරත්න. ඔබ දන්නේ නැද්ද ලංකාවේ වැඩකරන චීනුන් ගොඩ දෙනෙක් හිරකරුවන් බව? ඔවුන්ගේ එම රටට සහ සමාජයට වැඩක් නැහැ. නමුත් ලංකාවේ සංවර්ධන යෝජනා ක්රමවලට ඔවුන්ව යෙදවීමෙන් චීනයට ඉතාම විශාල මුදල් ප්රමාණයක් ලැබෙනවා. ඔවුන් කිසිවෙක් පරාද නැහැ. දෙගොල්ලන්ම දිනුම්... චීන ආණ්ඩුවත් දිනුම්, සිරකරුවනුත් දිනුම්... පරාදවෙන එකම කොටසයි ඉන්නේ. ඒ කවුද කියා ඔබම තීරණය කරයි කියා මම හිතනවා.
විජිත් Sunday, 09 February 2020 11:35 AM
"අපේ ජිවිතයේ යථාර්තය මෙන්න මේකයි.." කියලා ඇඟිල්ලෙන් ඇන ඇන අනිකාට කියන්න වෙලා තියෙන යුගයක දුකෙන්, පාළුවෙන්, බියෙන්, සන්තාපයෙන් ඒ වගේම තනිකම නමැති ජිවිතයේ තියෙන ලොකුම වේදනාවේ සිහින් කෙඳිරිය ...ටිකෙන් ටික අපේ හදවත්වලට කාන්දු කරන කඳුළු කතාවක්...
jayath Tuesday, 11 February 2020 03:11 AM
මේ පරිවර්තිකාවට මගේ ප්රණාමය. ඇය ඉතා විශිෂ්ඨ විදියට ඇයගේ කාර්ය ඉටු කරලා තියනවා. මට මතක් වෙන්නේ සරත්චන්ද්රගේ මලවුගේ අවුරුදුදා කෘති ද්විත්වයේ විලාපීය විලාසය